Happy Canada Day !

Hi guys,

ons biologisch wekkertje zorgt ervoor dat we te vroeg wakker zijn. We piepen naar buiten en zien dat het zwaar bewolkt is. Na de dagelijkse badkamerrun vertrekken we naar Steveson voor Canada's biggest little birthday party. We komen aan in het stadje en alles is er nog rustig. Her en der is men standjes aan het opzetten. We lopen naar het centrum van het kuststadje en vragen de weg aan een jonge scouts naar het 'pancake' ontbijt. You're lucky, zegt hij, 'it is our group who takes care of the breakfast, I'll show you the way' Als ik zeg dat we 'all the way from Belgium' komen om hun ontbijt te proeven dan loopt hij glunderend met ons mee tot op een pleintje waar het ontbijt wordt geserveerd. We schuiven aan bij het ontbijtstandje van de scouts en de man die de tickets verkoopt vraagt van waar we komen. Als hij hoort dat we van Belgium zijn worden we overstelpt met Canadese vlagjes, pins, een tattoo en de tekst van het Canadese volkslied. Een man achter ons roept 'Brussels Brussels' (nu ja, moesten er Canadezen naar de Rivierfeesten komen in Wevelgem dan zouden we ook wel een beetje trots zijn.  Ons ontbijt bestaat uit 3 pancakes(dikke pannekoeken met een doorsnede van 10 cm), een royale geut maple syrup,  2 worstjes en 2 balletjes donutdeeg. Doe daar een lekkere kop koffie of fruitsap bij, een houten zitbank op een verkeersvrije parking die volgestouwd staat met allerhande kraampjes... een gezelliger ontbijt op onze eerste Canada-ochtend kan je je niet voorstellen.  

Ik ben direct in de sfeer en steek mijn jas vol Canadese vlagjes en pins. Happy Canada day! De kids geloven hun ogen niet. Padre is weer in vorm...

Na het ontbijt maken we een wandeling door het stadje. De bouwstijl doet Zweeds/Deens aan. Alles is hier zeer gemoedelijk, iedereen is vriendelijk en overal vlaggen en wimpels en drapeaus en ... We kunnen er echt niet naast kijken. We lopen langs het water en zien een uit de kluiten gewassen reiger op zoek naar visjes. Terug in de hoofdstraat is het tijd voor de fietsenparade. Alle kids van het dorp fietsen voorbij, hun fiets vol met rood/witte slingers en vlaggen. De KVK kan hier enkel maar van dromen! Als de kids voorbij gereden zijn begint de echte parade. Iedereen die maar iets van belang heeft doet mee, van advocaat tot politieker tot het leger, op zoek naar cadets. Kobe krijgt een folder : Will you join the cadets?

Veel Aziatische groepen ook. Plots vinden ze het hierboven welletjes en een plensbui jaagt ons weg (de meeste Canadezen blijven wel op hun stoeltje zitten). We lopen het Japanese culturele centrum binnen waar een tentoonstelling is van bonzai boompjes. Beter dat dan in de gietende regen te kijken naar de parade. Als de plensbui over is schuiven Kobe en ik aan voor de zalmbarbecue. Elk jaar wordt hier 1200 pounds verse wilde zalm gebakken boven een vuur. We kopen 5 tickets en mogen dan ons bordje afhalen met de lekkernij. Na het eten probeer ik een Canada-tattoo op mijn wang te kleven, maar dat mislukt (tot spijt - of juist niet? van de kids)

We lopen nog wat rond en vertrekken dan naar Surrey, een half uurtje rijden. De wolken hebben ons inmiddels verlaten en er is een stralende zon. In Surrey wordt Canada day gevierd als een heus festival. Er zijn kindermolens, heel wat (eet)standjes, en een podium voor muziekgroepen. We kuieren er wat rond, Anton doet een rondje op de octopus en we luisteren naar een bluegrassoptreden. Er wordt ook een taart (eigenlijk een verzameling cakes) in de vorm van de vlag uitgedeeld Als we vertrekken zien we enkele stuntmannen op een moto halsbrekende toeren uithalen. 

Nu naar het centrum van Vancouver. Het centrum wordt bevolkt door rood-witte Canadezen, Happy Canada Day! Eigenlijk zou ik dat ook eens willen voelen, fierheid en chauvinistisch zijn op ons land. Dat kennen we niet echt. Jammer, want ons landje is dat toch ook wel dubbel en dik waard.

Het is een gezellige drukte, we verkennen de waterkant en zien watervliegtuigjes landen en opstijgen. Het wordt laat en we besluiten iets te gaan eten. Alle restauarants zitten eivol maar we vinden toch een Italiaan die, ondanks het feit dat zijn land de Europese titel niet heeft binnengehaald, ons een lekkere pasta/pizza serveert. De jetlag doet zijn werk en Kobe valt in slaap aan tafel; Anton heeft ook moeite om wakker te blijven. Toch besluiten we nog naar het vuurwerk te kijken en rijden dan naar het hotel na een drukke, goedgevulde dag. Morgen rijden we naar de U.S.A.

groetjes van de Leielanders!