Marrakech - de cirkel is rond!
13 april 2012 - Wevelgem, België
Hallo,
vanop 10.000 meter hoogte, hier onze laatste Marokko blog.
Als we opstaan genieten we van een heerlijk ontbijt in de riad. Daarna vertrekken we met een plaatselijke gids op verkenningstocht door Marrakech. Het is een gezellige dikkerd (DIKKERD!) die honderduit vertelt over de bezienswaardigheden in de stad maar ook over het leven. We bezoeken samen met hem paleis Bahi en de Saadische tomben. Het is een klein gangetje naar en van de tomben, maar door de breedte van onze gids kan er echt niets of niemand meer tussen de muren door en hebben wij vrije doorgang! We bezoeken ook een koranschool en het Marokkaanse museum.
Er lopen veel katten rond in Marrakech. Hij vertelt dat de mensen hier bijna allemaal een kat hebben, deze vangen de schorpioenen(!) in de zomer. Deze dieren leven hier onder de grond. Toen hij klein was gingen ze op schorpioenenjacht. Ze staken een bloem, die schorpioenen graag eten, in hun holletje. Als de bloem bewoog trokken ze deze voorzichtig uit de grond, samen met de schorpioen. Ze deden deze in colaflessen en gingen ermee naar een kat. Dan genoten ze van het gevecht tussen de twee, waarbij de kat steeds de winnaar was. Ik kan het niet vertellen zoals hij het deed, luid lachend. En steeds weer gaf hij schouderklopjes. Mijn schouder is er nog blauw van. Fantastische mensen hier, heel vriendelijk en joviaal.
's Middags raadt de gids ons een restaurantje aan. Het is er heel lekker en spotgoedkoop. Voor nog geen €20 eten en drinken we er met zes.
Na afscheid te hebben genomen van onze gids lopen we naar het Djemaa El-Fna plein. Een gezellig plein, vroeger werden er elke week executies van de terdoodveroordeelden uitgevoerd. Spektakel verzekerd! Het gaat er nu toch iets vrediger aan toe.We drinken een drankje op één van de terassen. Anton ziet in de diepte apen lopen en wil er mee op de foto. Zo gezegd, zo gedaan. De apen zijn zo getraind dat ze welwillend op zijn hoofd en armen gaan zitten. Ze doen dat bij Kobe en Willem ook. Ik geef de apenmensen wat geld, maar ze willen natuurlijk meer. Woest komen de twee mannen op mij afgestormd. Ik gooi het geld op een bakje en zet het op een lopen. Straks herbeginnen ze met de openbare executies! Ze grabbelen naar het geld en blijven mij achtervolgen. Ik blijf rennen tot ik op een veilige afstand ben. De rest van de familie volgt mij. Oef, ze zijn weg!
Collega Rik had gezegd dat we de tuin van Majorelle moesten bezoeken. Het zijn botanische tuinen met reuzehoge cactussen. Majorelle woonde hier vroeger en schilderde zijn huis in diepblauw. Het blauw geraakte zo beroemd dat het een eigen naam kreeg : Majorelle blauw. Na het overlijden van Majorelle raakte de tuin in verval. Niemand minder dan buurman Yves Saint Laurent kocht de tuin op en herstelde deze. Hier is ook zijn laatste rustplaats!
We keren met de taxi terug naar het grote plein. De oude Mercedes hing nog net aan elkaar, Hilde is bang dat de deur vanzelf zou openvliegen maar we komen veilig aan. We lopen nog wat door de soeks, en worden er de hele tijd aangeklampt. Vermoeiend! Het wordt alweer snel donker en we keren terug naar de riad.
's Nachts gaan de hemelsluizen wijdopen. We horen de wind in de palmbomen ruisen en het water neerklateren. Als we opstaan is het nog steeds bezig. Het regent 10 dagen per jaar in Marrakech! We zijn dus heel 'gelukkig' dat we dat kunnen meemaken!
Na het ontbijt stopt de regen (merci, Allah!) en we bezoeken de Joodse begraafplaats. Er komt een man op mij af en hij vraagt of we Jood zijn. Omdat ik bang ben dat we het kerkhof niet op mogen als we dat niet zijn, zeg ik van ja, en we krijgen een keppeltje op ons hoofd.
Daarna gaan we naar het El-Badi paleis. Het was ooit een paleis, maar de Arabische veroveraar Moulay Idriss heeft het geplunderd. Het heeft 12 jaar geduurd voor alle sierraden verwijderd waren. Vele (couscousetende ?)ooievaars hebben nu hun nesten op de omwallingen.
We trekken verder naar de grote Koutubia moskee. Als niet-moslim mogen we er uiteraard niet binnen, en in tegenstelling tot het Joodse kerkhof doe ik mij niet voor als moslim. We kuieren wat door de mooie tuinen, tussen de rozen en appelsienboompjes, en gaan dan iets eten.
Daarna gaan we naar het centre artisanal, een soort shoppingcenter van artisanale producten en prullaria , met vaste prijzen, dit in tegenstelling tot de soeks.
We drinken er de beste koffie die we tegenkwamen op onze trip. Dan nog wat slenteren door de soeks, en een lekkere versgeperste fruitsap drinken op het grote plein. Voor slechts 40 cent krijg je hier een groot glas sap. Er is grote concurrentie tussen de kraampjes en de mannen roepen naar iedereen die passeert. Ons sap is van kraampje 52, en de man zegt dat we dit moeten doorzeggen aan iedereen die we kennen. Voilà, hopelijk krijg ik nu volgende keer korting ! ;-)
We keren terug naar het hotel, Madame Rose, Anton en WIllem blijven er (Willem zou graag nog eens chatten met Mrs. X), de rest doet nog een toertje.
Daarna een afscheidsetentje. Moe trakteert er voor Willems verjaardag. De dame van de riad heeft speciaal voor ons gekookt, ons voorgerecht is een groentenschotel met driehoekjes uit brickdeeg gevuld met kaas, kruiden en olijven, daarna een grote lamsschotel met gedroogde pruimen (Kobe is hier inmiddels aan verslaafd) en als dessert een krokant gebakje met pudding. Dat alles overgoten met een lekker Marokkaans wijntje. Er zijn slechtere manieren om een vakantie te eindigen.
Vanochtend zijn we om 5 uur opgestaan. Om 6 uur zou er een chauffeur ons oppikken om ons naar de luchthaven te voeren. Tot onze verrasssing is het 'onze' chauffeur Hassan die ons staat op te wachten. 'Bonjour Madame Rose !' roept hij.
Nog snel een ontbijtje en dan het vliegtuig op. En als je deze blog leest dan weet je dat we ook veilig geland zijn.
Zo, tot binnen enkele maanden, dan kan je 'De Leielanders' opnieuw volgen op een volgende trip.
Bedankt voor de reacties, en tot blogs!!!
De Leielanders en Madame Rose
Tot ziens op Jullie volgende reis.
Tot een dezer dagen.
GRTJS Gino en Anne
Wij hebben reeds venomen van madame Rose dat jullie reis prima geslaagd is. Ze geraakte er niet over uitverteld mede door de herinneringen over de reis die we samen hebben doorgemaakt.
Het doet ons plezier dat jullie er zo van genoten hebben.
Dankjewel Jan dat wij er via de blog ook de belevenissen hebben kunnen volgen. De diashow is ook prachtig.Rosa vindt het spijtig dat wij het Altas gebergte niet gedaan hebben. Wij zijn er door gereden.Misschien is het een tip om nog eens Marokko aan te doen.
Vele, vele dank en ook voor het mooie kaartje.
Heel veel groeten uit Tiegem.
Walter en Jeanine
In de zetel zitten, met droge voeten,een tocht maken door Marokko is heerlijk.
Door de blog kunnen we opnieuw de steden en de bergen bewonderen en aan al de mooie momenten voor de geest halen.Dank aan de schrijver.
Al de Leielanders in bijzonder de engel Gabriel vertroetelde mij. Wat een zalige tijd.Dank voor alles. Ik zal er blijven van genieten.
M.R.