Drakensbergen, Soweto en.... terug naar ons Belgenlandje...

23 juli 2016 - Johannesburg, Zuid-Afrika

Hallo trouwe lezers,

zoals je kan zien is het einde nabij... allé, toch van onze reis. :-)

Na het ontbijt vertrekken we naar de Drakensbergen waar we Giants Castle willen bezoeken. Het is een ritje van zo'n 60 km op een goede weg, maar de kwaliteit wordt almaar minder en op de duur is het een gravelroad met de nodige potholes. Ik zigzag er tussendoor (ja, na bijna 3 weken ben ik een bijna volleerde pothole-ontwijker). We rijden door kleine dorpjes waar de mensen nog in piepkleine huisje, eigenlijk meer stallen, wonen. Na de gravel terug asfalt en het poortje om het nationaal park (Unesco werelderfgoed) binnen te rijden. Na een 7-tal kilometer is er een visitor center. Het is ondertussen al middag en we eten er op een terras met een schitterend uitzicht op de bergen. Ik waan me in het westen van de States. Het weer is schitterend en we maken een wandeling van 2 km naar de rotstekeningen van de bosjesmannen. Elk uur is er daar een mannetje dat de toeristen opvangt om uitleg te geven. De enige toeristen van 15 uur zijn de Leielanders en we krijgen dan ook een privé-rondleiding. Heike is gek van werelderfgoed, en deze kan ze dan ook weer toevoegen aan haar lijstje. We wandelen terug langs een bergriviertje en het water spettert in het rond! 

We nemen de hele weg terug, en rijden naar onze volgende verblijfplaats met de naam 'Little Switzerland'. (eerst passeren we lodges met namen als Alpine Heath...) Het is een vakantieresort en het huisje is wat gedateerd, maar voor een nachtje is dat niet erg. Gelukkig kunnen we ons nog inschrijven voor het buffet. In het restaurant staan 2 joekels van kerstbomen en aan het plafond hangen engeltjes en sterretjes. Christmas in July! Maar het eten en de wijn zijn lekker.

We worden wakker van de wind. Het venster rammelt en dreigt het te begeven. Als we het gordijn opentrekken hebben we een fantastisch zicht op de opkomende zon boven de Drakensbergen. Samen met Heike loop ik naar het winkeltje (tot grote animo van de poetsvrouwen die juist op dat moment komen toegestroomd) om ons ontbijt in te slaan. 

Het volgende bezoek is het 'amfitheater'. Na een korte rit parkeren we onze auto aan de start van de wandeling door een kloof. Maar de beloning is er naar! Het amfitheater is fantastisch! Normaal zie je hier de 2e hoogste waterval ter wereld, maar de droogte heeft daar een stokje voor gestoken.

En dan wordt het tijd om richting Johannesburg te trekken. Na een lange rit komen we aan in onze B&B. We dineren in de Ocean Basket in een shoppingcenter. Die kerels hebben 'platters to share' en we genieten een laatste maal van de calamares, vis en scampi's. Morgen onze laatste dag!

Als ik opsta en mijn mails check zie ik een berichtje van South African Airlines. Onze flight, die 's avonds vertrekt om 20:30 is delayed naar 0:00. Hopla, 't moet weer lukken, we missen sowieso onze connecting flight in München. Ik probeer nog het één en het ander te regelen via de telefoon, maar pas in Duitsland zullen ze ons kunnen helpen. Tja, we zien wel... 

Om 9 uur komt Ilan Ossendryver ons halen voor een speciale Soweto tour. Hij is fotograaf en heeft gedurende de tijd van de apartheid al foto's genomen in Soweto. Hij heeft ook Mandela gefotografeerd toen die terugkeerde uit gevangenschap. We rijden door Jo'burg en krijgen uitleg over de verschillende wijken. Als we Soweto binnenrijden speelt hij muziek af zodat we in de sfeer komen. We bezoeken een marktje en eten een vetkoek (soort oliebol). Het valt op hoe gekend Ilan hier is, van overal wordt er op hem geroepen en we worden de hele tijd welkom geheten door de bewoners. Daarna bezoeken we een wijk, Kliptown geheten. Het is een aaneenschakeling van armtierige huisjes. De elektriciteit wordt illegaal afgetapt. Deze wijk is door de politici vergeten bromt Ilan. We bezoeken een oud vrouwtje en krijgen uitleg van inwoners die zich inzetten om de wijk leefbaar te houden. Zo hebben ze een project lopen om de huisjes te schilderen. Ze vragen of we een pot verf willen sponsoren, wat we met veel plezier doen. We passeren aan het kerkje waar juist een begrafenis begint. 'Straks zullen we ze horen zingen' zegt Ilan. Van overal komen kinderen op ons afgelopen. We delen potloden uit en bezoeken een vrouwtje dat enkele weken geleden haar man heeft verloren. Tot overmaat van ramp is ze voor haar huisje gevallen en haar heup is gebroken. Binnenkort wordt haar been geamputeerd... 

We horen de klaagliederen voor een overleden jongen van 15 ... Toch hebben we geen slecht gevoel als we de wijk verlaten, het is een echte 'community' die heel sterk aan mekaar hangt. De mensen zorgen daar nog echt voor elkaar. Eén van onze begeleiders leert Heike nog snel enkele pasjes 'bootdancing' aan. 

Ik vraag aan Ilan of er geen misdaad is in Soweto. Hij antwoordt dat dat zeer weinig gebeurt omdat iedereen iedereen kent. Als er iemand iets steelt dan is er wel altijd iemand die het gezien heeft en ' then they beat him up'. 

We zien krotwoningen, maar de overheid probeert toch zoveel mogelijk Nelson mandela houses te bouwen..

We bezoeken het Hector Pierson museum aan de school waar in 1976 de rellen zijn gestart tegen het onderwijs in het Afrikaans, de taal van de overheerser. De arme Hector was de eerste die daarbij werd doodgeschoten. 

We keren terug naar de B&B, pakken onze spullen en rijden naar het busstation van Jo'burg. Een gevaarlijke buurt naar het schijnt. Heike en Kobe vertrekken er vanavond naar Mozambique om nog enkele weken te gaan duiken. Ik ga mee het busstation binnen, en zie weinig gevaar... Ze droppen er hun bagage in een depot en gaan nog naar een shopping mall een filmpje meepikken om de tijd te doden, wij moeten immers naar de luchthaven. Ze zwaaien ons uit, toch een beetje een raar gevoel...  We krijgen te horen dat onze vlucht verlaat is naar 01:25. Dus : tijd doden, in de shopjes lopen, een hapje eten... 

Na een lange vlucht komen we aan in München waar we snel geholpen worden om onze connecting flights te regelen, gelukkig zijn die Duitsers efficiënt. Na een tussenstop in Frankfurt landen we in Brussel. En als we Wevelgem binnenrijden krijgen we een smsje dat Kobe en Heike goed aangekomen zijn in hun hostel. Eva en Willem verwelkomen ons terug thuis. Het einde van een schitterende reis. 

En de volgende : we hebben al een vermoeden : wordt vervolgd. 

Bedankt, 392 volgers, voor de 3,325 keren dat jullie naar de blog zijn gekomen, voor de 'vind ik leukjes', reacties, mailtjes, chatjes,...  

Groetjes van de Leielanders - 2 + 2

P.S. de laatste foto's zijn niet genomen door Kobe, maar dat zie je wel aan de kwaliteit hé ;-)

Foto’s

3 Reacties

  1. Katia:
    27 juli 2016
    welcome back!!!!
  2. M.R. + A:
    29 juli 2016
    De herinnering aan de mensen :jong en oud, de begeleiders, de
    dieren :haaien, olifanten, tijgers...,de natuur, Soweto, de
    vriendschap met elkaar, de verhalen aan ons verzegelen we met
    OUDE KAAP. ANTON mag van dienst zijn.
    Nog veel mooie reizen. Moe.
  3. Walter en Jeanine:
    2 augustus 2016
    Jan, Hilde en familie,

    Ik vind het zo spijtig dat ik deze keer jullie boeiende verhalen niet heb kunnen volgen. Tijdens jullie reis kreeg ik een heupprothese en was dagen lang aan mijn bed gekluisterd.
    Misschien vind ik de reisverhalen terug ik ga het eens proberen.
    Al vast hartelijk dank om ze door te sturen en we wensen jullie nog veel van die dergelijke mooie reizen.
    Walter en Jeanine