Swaziland, St Lucia en... al of niet in de haaienkooi?

22 juli 2016 - Scottburgh, Zuid-Afrika

Hallo,

Hopelijk alles OK bij jullie, bij ons loopt alles als een trein.

We nemen afscheid van het Shewula kamp en rijden richting St Lucia.

Het is een tamelijk lange rit en we vrolijken deze op met Zuid-Afrikaanse muziek die Heike gekocht heeft. Na de middag komen we aan in St. Lucia, een stadje dat uniek gelegen is, dichtbij de Indische Oceaan. We maken kennis met gastheer Dieter die ons tips geeft om de omgeving te verkennen. Het stadje is 's nachts gevaarlijk omdat er ... nijlpaarden komen grazen. En in het donker zie je deze beesten niet staan. Het nijlpaard maakt jaarlijks de meeste dodelijke slachtoffers in Afrika. We maken een wandeling richting strand en we passeren een plaats waar krokodillen zitten. En ook deze zijn niet ongevaarlijk.

Dan komen we aan het strand en genieten van de hoge golven en voelen het warme water.Hier geen gebouwen, enkel natuur. Dieter heeft ons wel gewaarschuwd om hier weg te zijn voor het donker, voor de '2 legged hippo'. You only need 1 bad person!...

's Ochtends rijden we het natuurpark in. De streek is uniek omdat er verschillende soorten natuur in mekaar overvloeien : savanne, moerassen,regenwoud, duingebied,.... We maken verschillende stops en aan de viewpoints zien we fantastische weidse landschappen. We zien wat zebra's, kudu's en kleurrijke vogels. We rijden tot aan Cape Vidal en picknicken op het strand. (de beste plaats, geen vervelende vliegjes en geen apen die ons eten proberen te stelen ). Na de middag keren we terug voor een boottocht in St. Lucia. Bij het uitvaren zien we 2 krokodillen die liggen te zonnen. Zo'n beest kan gelijk welk dier meesleuren in de diepte en 10 minuten onder water blijven vechten. Handjes binnen de boot houden! Maar het hoofddoel van de boottocht zijn de nijlpaarden. Ze leven hier met duizenden en we varen tot heel dicht bij hen. Het water is gekleurd door de 60 ton mest die de dieren dagelijks deponeren in het gebied. Ze liggen het grootste deel van de dag in het water en komen 's nachts aan land om te grazen. We zien ook nog visarenden en watervogels. Heike vindt nijlpaarden fantastische beesten en voelt er zich wat verwant mee (alhoewel zo'n beest niet echt vlees eet ;-) ).

We sluiten de dag af met een lekkere visschotel.

We nemen afscheid van de supervriendelijke Dieter en rijden naar Durban. We stoppen aan de tempel van Hare Chrisna. Kobe en Heike willen deze na hun Indische reis graag bezoeken. We komen in een andere wereld terecht en worden vriendelijke begroet door Indiërs die ons uitleg geven. Daarna gaat het verder naar het centrum. Kobe zegt me op basis van het plan waar ik best parkeer om de Indische markt te bezoeken. Zijn naviagtietechnieken moeten nog worden bijgeschaafd want we parkeren aan de andere kant van het centrum. Na een wandeling, die gespeend wordt door een paar woorden die niet voor publicatie bedoeld zijn, komen we aan bij de markt die eigenlijk niets meer is dan een verzameling souvenirwinkels. Maar wat verder zien we de echte markt en deze is wel een belevenis. We lopen langs kraampjes waar verschillende geneeskrachtige kruiden liggen, maar ook gedroogde apen, vogels en andere leuke zaken die niet alleen een fantastische geur afscheiden, maar ook de in hekserij gelovende zieken moeten genezen. Wij zouden er alleen maar ziek van worden. Daarna passeren we langs meer gewone kraampjes, maar op veel plaatsen speelt de muziek zo luid dat Tomorrowland er jaloers van zou worden. We keren terug met het lokale vervoer : een privé busje. Deze rijden hier overal rond en proberen zo veel mogelijk passagiers mee te nemen. Bij elke stop springt de begeleider luid roepend uit het busje om deze vol te krijgen. De muziek speelt ook hier oorverdovend en in het busje hangt een sticker ' if it's too loud then you're too old' wat Anton vervolledigt met ' a jaa, 'k ben kik dan te oud hé' .

Onze auto staat dicht bij het waterpretpark en na een strandwandeling bezoeken we het aquarium ervan. Heel mooi opgebouwd, alsof je rondloopt in een ondergelopen schip. De haaien stelen onze aandacht, want we hebben het plan opgevat om morgen in een kooi tussen de haaien te zwemmen.

We rijden naar onze slaapplaats. En zoals vele keren, maar nu in het kwadraat : echt niet gewoon. We krijgen een hele villa voor ons alleen. De leefruimte meet 11x17, een compleet ingerichte keuken, we hebben 3 kamers met eigen badkamer, tv en frigo, er is een privé cinema, een biljart en pingpong tafel, een complete dvd collectie, 3 soorten spelconsoles, een zwembad en jacuzzi, overdekt terras met braai en buitenkeuken, trampoline,... Niet te doen! Maar veel tijd hebben we niet, want morgenochtend moeten we om 6:15 op het strand staan voor de cage diving. Hilde laat dat netjes aan haar voorbij gaan.

Ik slaap niet te best met het vooruitzicht dat haaien aan mijn tenen zullen knabbelen.

's Ochtends moet ik maar 1 keer op het venster van de kamers kloppen en ik zie de lichten aanfloepen bij de jeugd. Na een korte rit komen we aan bij een barakje waar we onze wetsuits aantrekken. Daarna krijgen we een briefing van John. Hij ziet er uit alsof hij net een haaitje naar binnen heeft gespeeld als ontbijt. Als een echte militair geeft hij uitleg hoe we de boot met de kooi door de branding moeten krijgen. Dat loopt al bij al vlotjes en al snel razen we over de baren. We passeren enkele dolfijnen die hun tonijnontbijt aan het vangen zijn. Na zo'n 4 km stoppen we en de kooi wordt in het water gelaten. Een ton met lokaas en wat beweging met een zwemvlies zijn voldoende om haaien aan te trekken. Ik herken direct de vin die uit het water steekt van de film Jaws en trek snel mijn handen weg van de boord van de boot. Wat verder zien we een walvis uit het water springen en daarna zien we de typische staart vrolijk uit het water komen. We krijgen nog wat instructies en al snel laten we ons in de kooi glijden. We kijken onder water en zien een tiental haaien rondzwemmen, omringd door andere vissen. Waw, wat een schouwspel. John de Verschrikkelijke duikt onversaagd tussen de haaien het water in om foto's van ons te nemen. We mogen 2 x een kwartier in de kooi, afwisselend met nog 4 medereizigers. Een onvergetelijk schouwspel!

We keren terug naar Hilde die in de villa is gebleven en nemen een lekkere douche en genieten na van het avontuur.

Jammer genoeg loopt de reis stilaan op zijn einde en we gaan terug richting Johannesburg. We maken een stop op de plaats waar Nelson Mandela werd gevangen genomen. Er is een museumpje met zijn levensverhaal en een kunstwerk, opgebouwd met metalen latten, maar als je op een bepaalde plaats staat zie je zijn gezicht. We rijden verder door de midlands, een golvende streek, een beetje toscane-achtig en nemen onze intrek in alweer een super lodge.

Zo, jullie zijn weer op de hoogte van onze lotgevallen.

Groetjes van de onversaage haaienvangers en tot blogs!

De Leielanders - 2

Foto’s

2 Reacties

  1. M.R. + A:
    22 juli 2016
    Wat een reis...Met 4 de haaien opzoeken. Iets om in het geheugen
    te plakken. Ik zou toch bij Hilde blijven. Soms zijn hier kooien
    nodig.De thuisblijver en 2 Leierlanders danken jullie om ons mee
    te nemen in Afrika.Als we jullie niet meer horen wees voorzichtig.
    Moe.
  2. M.R. + A:
    23 juli 2016
    Heike en Kobe voor jullie komt nog de kers of de frisco op de taart.
    Maar nu is er geen kooi om je te beschermen. Er is wel een
    begeleider, wees dus heel slim. Geniet van een unieke sport.
    Daarna een goede thuiskomst en veel vertellen.
    Groetjes Moe.

    sport











    kans