2 X afscheid, Valparaiso en... een cirkel is dan toch rond!

Hoi, trouwe volgers,

hierbij een laatste update van onze avonturen in Chili.

Woensdag : we slapen wat langer in ons appartement op het 16e. Ik ga op zoek naar ontbijt. Geen eitjes vandaag, onze lever heeft er al genoeg mogen verwerken. Ik vraag aan de man aan de receptie waar er een winkeltje is. Hij begint te brabbelen in een onverstaanbaar Spaans, maar zijn armbewegingen maken mij duidelijk welke richting ik uit moet. Iquique is, net als San Francisco, gebouwd op een helling. De straten gaan recht omhoog, goed voor mijn conditie. Al gauw vind ik een winkeltje waar ze verse ‘pan’ en kaas verkopen. Het half kilootje gaat er vlotjes in.
We bezoeken het centrum van de stad. Het hoofdplein en de belendende straat is mooi gerenoveerd. De huizen doen koloniaal aan. In de tijd toen er veel erts werd vervoerd vanuit de haven naar de USA keerden de boten terug gevuld met goedkoop dennenhout uit Oregon. Er staan overal plakkaatjes met vluchtwegen voor het geval er een tsunami zou zijn. We lopen naar een vismarktje. Net ernaast heeft een visverkoper het visafval in zee gedumpt. Tientallen zeeleeuwen (Heike noemt deze ‘loeties’-omdat het dikke loeties zijn) verdringen elkaar om een hapje te verschansen. We lopen nog wat rond in een taks free shopping center, waar we uiteindelijk niets kopen, en rijden dan verder richting Calama. Het is middag en we beginnen honger te krijgen. Ik neem een afslag en zie een zandweggetje dat naar 'ergens' leidt. Hola, geen avontuur op zandweggetjes meer. We rijden terug de autostrade op en wat verder nemen we een asfalt-afslag. Deze leidt naar een pleintje met eethuisjes. We genieten van een laatste vismaaltijd. Dan verder naar Calama langs één van de mooiste autoroutes ter wereld. Rechts de oceaan, links de bergen.  Heike en Kobe verlaten ons hier en nemen de bus naar San Pedro. Gedaan dus met de mooie foto’s, vanaf nu moeten jullie genoegen nemen met mijn smartphone kunsten. Wij tanken de huurwagen vol en rijden door kleine steegjes, waar hoertjes wachten op een eenzame mijnwerker, naar onze slaapplaats.

Donderdag : we vliegen van Calama naar Santiago over de eindeloze Atacama woestijn en lopen wat rond in de stad met zijn heel diverse wijken, de ene keer sjiek, de andere keer kunstig, dan weer volks. Anton is onze levende GPS en hij leidt ons door de wijken en steegjes.

Vrijdag : we nemen de bus naar Valparaiso, 150 km verder gelegen aan de kust. Volgens de ticketverkopers is het anderhalf uur wachten op een beschikbare bus. Als we naar een bus stappen die direct zal vertrekken blijkt dat er 3 pers. niet zijn komen opdagen. Dankbaar nemen we hun plaatsen in en 10 minuten na de aankomst aan het busstation vertrekken we. Haha, het leven is voor de rappe. We rijden door vruchtbare valleien met boomgaarden en wijnvelden. Iets heel anders dan de dorre woestijn die we gewoon zijn. Het gekke is dat het hier herfst is. Terwijl bij ons alles frisgroen is, zien we hier de herfstkleuren.  

Valparaiso is een specialleke, een havenstad met een eigen karakter. We lopen door de vis- en groentenmarkt waar het een drukte van jewelste is. In de stad van liefst 45 heuvels is het lastig wandelen. Gelukkig zijn er hier en daar funiculares die het leven wat makkelijker maken. Anton GPS doet zijn werk weer voortreffelijk  Bovenaan hebben we uitzicht op de baai en de vele heuvels waar de huizen rommelig door (en op) elkaar staan. Er heerst een hippie vakantiesfeertje. Valentina, een gidsvriendin van Heike, heeft ons een visrestaurantje aangeraden en zo ontlopen we de tourist trap toestanden. Na de middag volgen we een rondleiding met ‘tours4tips’. Een enthousiaste jonge kerel leidt ons rond en geeft ons veel info over de murales, muurschilderingen die door kunstenaars overal zijn aangebracht. De 3 uur durende rondleiding is zo gepasseerd. De moeite waard. Nu terug naar Santiago en ons klaarmaken. Morgen vliegen we terug.

Gisteren en vandaag : De Italiaantjes brengen ons veilig terug naar Amsterdam. Als we in de luchthaven aankomen dan staat Veronica, Jirg en nichtje Sofia, die hier enkele maanden zal verblijven, ons op te wachten. En zo is de cirkel rond… we bieden ze een lift aan tot in Kortrijk.

 De 2 weken zijn als in een droom gepasseerd, Chili zal ons bijblijven als het land van de onbeschrijfelijke natuur. Bedankt om ons te volgen en tot in juli! 
Groetjes van de Leielanders!