Jezus in het land van Allah...

Hallo,  een dagje zonder internet, dus nu een dubbele Marokkaanse vertelling!

 

 We drinken een lekkere muntthee en wandelen tussen de kloven door. Het is een gemakkelijke, vlakke tocht. Er zijn heel wat toeristen, en we zijn dat niet echt gewoon. Er passeren zelfs Belgische 2PKtjes...  De kloven zijn tot wel 300 meter hoog.

Dan nog een lekker avondmaal in het supergezellige restaurant van het hotel en het is alweer bedtijd.

We staan op en nemen het busje. Chauffeur Hassan zegt lachend 'Bonjour Madame, Rose, nous allons aujourd'hui à votre vallée' (de Rozenvallei) ! Eerst stoppen we aan een vruchtbare vallei. Daar maken we een wandeling tussen de veldjes. Overal lopen ezeltjes te balken, vogels zingen als in een tropische film. De veldjes zijn piepklein. Er zitten tientallen grote witte vogels slakjes te zoeken. Op vele plaatsen zitten vrouwen te werken. Ze snijden met een kleine zeis planten af. Deze nemen ze dan op hun rug mee, of laden ze op de rug van een ezel. Aan het riviertje dat door de vallei loopt zitten vrouwen de was te doen. We stappen verder en de velden verdwijnen, er zijn nu nog enkel palmbomen. Elke boom produceert jaarlijks tussen de 100 à 200 kilo dadels. We komen aan een vervallen huis. De meeste huizen zijn hier gemaakt uit leem, aarde vermengd met stro.  In het krot wonen nog steeds mensen.  We moeten een bruggetje oversteken, maar het is verdwenen. Een man aan de overkant van het riviertje stuurt zijn kinderen naar ons om de weg naar een oversteekplaats te tonen. De kinderen vragen de hele tijd naar bonbons, stylo's en Dirhams(geld). Als we op de weg zijn geeft de gids de man een sigaret voor bewezen diensten.

We rijden verder naar de rozenvallei. We zitten in een heel ander landschap. De rozen staan jammer genoeg nog niet in bloei. We slapen in een gite. De man van de gite doet druk met onze gids over de kamerverdeling. Er wordt fel gediscussiëerd, maar we begrijpen er niets van. Het belangrijkste is dat we onze kamers krijgen en deze zijn O.K. We pakken uit en gaan op zoek naar onze gids maar vinden hem niet direct. Blijkt dat de man rustig een theetje aan het drinken was, en hij nodigt ons uit om hetzelfde te doen.  Er hangt een eigenaardige sfeer. Maar dankzij onze driver Hassan komt de leute er terug in. Hij schrijft de namen van de kinderen op in het Arabisch en leert ons enkele tekens. Puntjes maken in deze taal echt een verschil, sommige woorden krijgen een heel andere betekenis. De puntjes moeten dus op de i !  Daarna maken we een wandeling door de vallei. We passeren piepkleine dorpjes met nog kleinere winkeltjes. Het 'vers' schapenvlees hangt in de zon te wachten op een koper. De mensen zijn bijna pikzwart. Vrachtwagens, met de laadbak vol mensen, passeren ons. De vehikels werden wellicht in de jaren vijftig gebouwd...

Bij onze terugkomst nemen we een drankje op het terras van de gite. De sfeer is helemaal omgeslagen. De baas komt met ons een praatje maken en toont ons hoe je een tulband op verschillende manieren kan knopen. En stilletjesaan valt de avond. Onze laatste dag 'op verplaatsing'. Morgen is onze cirkel rond en komen we terug aan in Marrakech.

 

Na een lekker ontbijt vervolgen we onze tocht.  Onze eerste stop zijn de Atlas studio's in Ouarzazate. Hier werden en worden nog steeds films gemaakt. Namen als Kundur, Jewel of the Nile, Asterix & Cleopatra, Ben Hur, the Mummy ,... zullen je wellicht bekend in de oren klinken. We lopen tussen de decors door. In de verte ligt 'Jeruzalem'. Besneeuwde bergtoppen vervolledigen de decors.  Anton zet een nepmuur recht, of is het een echte?  Op de set waar ooit Asterix met Cleopatra speelde zijn mannen druk in de weer. De Cleopatratempel wordt nieuw leven ingeblazen voor een BBC film over de bijbel.  De decors zijn niet echt stevig gebouwd en de stukken die de tand des tijds niet hebben weerstaan worden opgeknapt en opnieuw geschilderd. 

We rijden verder naar de kasbah Ait Benhaddou. Deze kasbah heeft al meermaals dienst gedaan als filmdecor en ook vandaag wordt er gefilmd. Ik vraag een bewaker welke film er gedraaid wordt en hij antwoord 'le bible'. Jezus wordt verfilmd in het land van Allah. Hopelijk komt dat goed! Als we de kasbah verlaten piepen we op de set en we zien Jezus in hoogsteigen persoon, inclusief doornenkrans. En dat net na Pasen!

Het was een lastige wandeling, in de kasbah zijn vele trappen. Gelukkig zorgt Anton goed voor Moe, ze geeft hem de naam 'engel Gabriël'.  Tijd voor de lunch. Chauffeur Hassan heeft een perfect plekje voor ons gereserveerd en we genieten van een heerlijke maaltijd. En dan vertrekken we richting Marrakech. Maar eerst nog de Tizi n'Tichka pas over. En alweer een fantastisch landschap. Je kan er zo een film opnemen. Ik had er geen idee van dat het Atlasgebergte zo fenomenaal mooi is!  Bij het verlaten van de pas stoppen we langs de weg. Blijk dat de vader van onze chauffeur er een winkeltje heeft. Vanuit de auto zien we hem zijn vader omarmen, vol respect. Sjieken typ, onze Hassan!

En nu naderen we Marrakech. We moeten met pijn in ons hart afscheid nemen van driver Hassan. Blijk dat we gids Hassan ook niet meer te zien zullen krijgen. Morgen krijgen we een nieuwe gids voor een rondleiding in Marrakesh.We installeren ons terug in 'onze' riad Mariana. Vrolijk fluitend heet de Tararaa vogel ons welkom.

Nadat we ons geïnstalleerd hebben gaat het richting Al Fna plein. Het plein is al aardig volgelopen met slangenbezweerders, muzikanten, verhalenvertellers, kooplui,... en duizenden en duizenden mensen.  We eten op het plein in stalletje 15. Daarna lopen we nog door een shoppingstraatje waarna we terugkeren naar de riad. Hoog tijd om de foto's eens deftig op de 'blog' te zetten en deze up te daten! Voilà, dat is nu gebeurd! Iedereen slaapt al, en uw nederige dienaar gaat hetzelfde doen.

Morgen verkennen we Marrakech by daylight!

Aan iedereen vele groetjes vanuit Marokko en tot blogs!

 

De Leielanders en Madame Rose