Naar Whistler en Port Alberni

Hi guys,

we zijn weer enkele dagen verder, tijd dus voor een update.

Gisteren :

We vertrekken na onze heroïsche raftingtocht naar Whistler. Het is een heel eind rijden. We komen in een heel ander landschap; de Canadezen noemen het 'de desert'. De plantengroei verschraalt, we zien sporen van vroegere bosbranden. Deze branden zijn belangrijk voor het bos. De denneappels spuwen na een brand hun zaadjes uit. Zo wordt het bos vernieuwd.

Om de rit aangenaam te maken lassen we een bezoek in aan de 'Hat Creek Ranch', een ranch die gebruikt werd tijdens de periode van de goldrush.  De paarden konden hier rusten  en voorzien worden van nieuwe hoefijzers. De smid is nog aan het werk. Hij toont ons hoe de smid vroeger de nagels zelf maakte. Daarna mag Anton ook eens proberen. Het lukt hem wonderwel en hij mag de zelfgemaakte nagel meenemen als souvenir. We bezoeken nog de rest van de ranch, de stallen en de schuren, en maken een ritje met een replica van de postkoets. Er is ook een indianendorp gebouwd en we zien hoe zij leefden in harmonie met de natuur.

We rijden verder en maken een picknickstop aan een meer. We horen een wolf huilen in het bos. En dan terug verder tot in Whistler, een dorpje dat tot bloei kwam in 1983, toen een Canadese skikampioene er een hotel opstartte. Het is nu een volledig nieuw dorp, een replica van een Zwitsers skidorp. In 2010 vonden hier de Olympische spelen plaats(in combinatie met Vancouver). Het is één van de grootste skiresorts van Noord-Amerika. Voor ons is dit niet het echte Canada, het is te artificieel. We hebben een suite in één van de skihotels, met open haard, 2 slaapkamers en 2 badkamers. Handig voor het doucheritueel morgenochtend! Er is een afdeling van de Old Spaghetti Factory en we gaan daar eten. ;-) .

Vandaag :

We doen het rustig aan,want we moeten pas om 10:00 am vertrekken, we nemen nl. om 12:50 pm de veerboot naar Vancouver Island. Vancouver Island is het grootste eiland van Noord-Amerika met een lengte van 450 km en een breedte van 100 km. 

Als we buitenkijken zien we een heel ander weerbeeld dan gisteren. De hemel zit toe, het heeft geregend. Op de weg naar de ferry (Horseshoe Bay) valt het water met bakken uit de lucht. Gelukkig stopt het als we aan de terminal komen. Na een uur wachten kunnen we op de ferry. Het is een groot schip en de overtocht duurt 1u45. We hebben dus alle tijd om eens rond te lopen en te genieten van het voorbijschuivende berglandschap. Willem blijft echter in zijn zetel zitten en herhaalt zijn toneelteksten.

We komen aan in Nanaimo waar de plaatselijke feesten dit weekend plaatsvinden. (Heel Canada is één feestvierend land) We bezoeken een kleinere versie van de Wevelgemse braderie, wat verder op een plein staan enkele informatiestanden van de Canadese marine. Ze maken ons wegwijs in alle soorten wapentuig. Canada is voor 2/3 van zijn economie afhankelijk van het transport over zee. Het is dan ook belangrijk dat hun 'navy' de schepen kan beschermen.

We hebben het liever wat vredelievender en gaan naar een grasveld waar muziek wordt gespeeld en enkele kinderspelen zijn. Anton gaat in een reuzegrote bal en wiebelt en draait rond op het veld. Kobe gaat naar een bluesoptreden kijken. Ondertussen smullen we van ter plaatse gemaakte donuts. En dan is het weer tijd om verder te rijden, we overnachten nl. in Port Alberni. Morgen bezoeken we deze streek. 

Wordt dus vervolgd. 

groetjes van de Leielanders vanuit Vancouver Island