Yes! We did it !

Hi guys,

Leuk om weer veel berichten te krijgen, via de blog, mail en facebook. Bedankt daarvoor!

gisteren :

We vertrekken uit onze B&B in Jasper en besluiten nog een mooie sightseeing-weg te volgen waar volgens onze B&B madam veel wildlife te zien is. We zien 2 mooie meren, watervallen, canyons(my favourites!) en enkele bighorn sheep. De bergen weerspiegelen in de meren. Mooi!

Daarna verhuizen we naar Clearwater, een rit van 4 uren,  waar we een cottage hebben gehuurd op een camping. Als we de sleutel afhalen staan er...Hollanders voor ons. Ze hebben een 'kemper' gehuurd en zoeken nu een plaats om te overnachten. Ze kunnen kiezen tussen een full-service plaats en een plaats zonder service, die iets goedkoper is. Je mag eens raden welke plaats ze hebben gekozen. Juist!

De cottage is prachtig, luxueus ingericht. Het is opvallend hoe verzorgd de Canadese overnachtingsplaatsen zijn ! Morgen gaan we raften, dus eerst nog even langs bij het raftingbedrijf om te weten waar en hoe laat we moeten op post zijn. Dan nog een spelletje mini-golf met Anton en een restaurantje en de dag zit er weer op.

vandaag:

We moeten om 9:15 am bij het raftingbedrijf zijn om het 'paperwork' te regelen. Een vol A4 blad met disclaimers. Als we ons been breken, een  vinger verliezen,  verdrinken, opgegeten worden door een krokodil,... kortom : om het even wat er ook maar misgaat, het is hun schuld niet!

Ik zie al de meest afgrijselijke beelden voor me, maar teken toch maar het papier. Wat voor een onverantwoordelijk vader ben ik toch! Hilde gaat niet mee raften (toch nog iemand met gezond verstand) en besluit bij de cottage te blijven en een boek te lezen. Ik geef nog een zoen - wellicht de laatste...

De man van het bedrijf zegt dat Hilde gerust mee mag gaan met de 'van', er is toch plaats genoeg. Hilde gaat dan ook mee (kan ze gelijk helpen om onze lichamen te bergen als er iets misgaat!).

In totaal zijn er 10 rafters voor 2 boten + 3 begeleiders, één om met de van te rijden en voor elke boot één ervaren rafter. We rijden naast een wilde rivier het bos in. Na een kwartiertje rijden stopt de van en we moeten onze raftkleren aandoen : het enige kledingstuk dat we van onszelf aanhebben zijn basketschoenen en een zwembroek. Daarboven gaat een wetsuit (soort duikerspak), dan een fleecetrui, dan een rode vest en daarboven nog een zwemvest en een helm. De bosmuggen zijn maar wat blij met zo'n ontbijt en ze genieten van het (ons) vers bloed en drinken ervan met volle teugen. Maar goed, als we ingepakt zijn hebben ze veel minder plaats om te bijten. 

Ingepakt als Michelinventjes (Hilde trekt met veel plezier foto's) gaan we aan boord, 't is te zeggen willen we aan boord gaan. Maar Marc, onze begeleider, heeft andere plannen. First you have to be wet. En we 'genieten' van het ijskoude water, in ons Michelinpakje. 

Dan gaan we aan boord van de raft. We krijgen een heleboel uitleg over de veiligheid, wat er zoal kan misgaan (overboord gaan, raft die volledig omkeert,...) We krijgen 3 basic rules voor als we in het water belanden. 

1. Don't panic (ja,ja...)

2. Save yourself (natuurlijk gaan we dat proberen)

3. Don't stand in the water(want als we rechtstaan kan één van onze voeten vastraken tussen de rotsen met alle gevolgen vandien)

We moeten de rules verschillende keren roepen. Dan leren we de knepen van het raften, het is een groepssport. We leren de commando's om traag te roeien, snel te roeien, achteruit te roeien, te draaien,... We leren ook hoe we ons moeten vasthouden als het 'woelig' wordt. Anton heeft even een dipje(zijn armen zijn te kort om de boot goed vast te houden), maar zet toch door.

We leren ook hoe we iemand aan boord moeten hijsen als hij/zij overboord gaat, en uiteraard moeten we dat ook in de praktijk oefenen. Dus iedereen van de raft het water in. Lekker fris! 

En dan begint het echte werk. We vertrekken en al snel gaat het ruw op en neer in de raft. We werken samen, roepen naar mekaar hoe we moeten roeien, tellen luidop zodat de peddels tegelijk in het water komen, en wonder boven wonder, alles gaat bijzonder goed. Ook als wat verder het echte werk begint. De golven slaan over de boot, we werken met z'n zevenen om de boot goed en stabiel in het water te houden en dat lukt.

Na een tijdje zien we Hilde foto's van ons nemen vanop een hoge rots. We zijn fier dat ze ons ziet, wij volleerde rafters ! 

We gaan aan de kant en slepen de boten aan boord van de kar, die getrokken wordt door de van. We keren 7 km terug en doen hetzelfde stuk nog eens, maar nu sneller. Door de snelheid zijn de golven nog ruwer, nog meer fun dus. Het gaat razendsnel en algauw zijn we terug aan de eindplaats. Dat was fun! (en we hebben er enkel enkele muggebeten aan overgehouden)

Het is 01:30 pm als we vertrekken uit het raftingbureau. Nu een heerlijke douche en dan naar de watervallen, de trots van het Wells Gray Provincial Park. (om je een idee te geven, het park heeft dezelfde oppervlakte als Nederland, net ietsje groter dan onze 'provinciale parken'.)

De watervallen zijn schitterend, van de mooiste die ik al ooit heb gezien. 

Dan nog een spelletje mini-golf (ik heb net gewonnen van Willem!), een zwemmetje en de drukke dag is weer voorbij. Maar vergeten zullen we hem nooit!

Zo, see you guys, morgen rijden we naar Whistler; wordt dus vervolgd!

Groetjes van de Leielanders!