Balthazar Boma in de Far West

Hi guys, 

bedankt voor de reacties, leuk om iets van het thuisfront te horen, alhoewel we absoluut niet jaloers zijn op het weer! Het is hier nu 10:00 pm, we hebben zicht op een gletsjermeer (glacier lake), de temperatuur is zo'n 23°, het zonnetje is net onder en de bergen weerspiegelen in het meer. Tja...

Ik ben er gisteren niet geslaagd om foto's online te zetten, de internetverbinding was absoluut niet stabiel. Probeer ik na mijn blog' goed te maken.

Maar nog eventjes terug naar gisterenavond. Toen Anton onze gastheer zag, met gekrulde snor, klein postuur, zei hij dat hij op Balthazar Boma leek. Anton had gisterenavond nog zin om in de hot tub te gaan, maar het was al laat en ik had hem beloofd om dat vanochtend te doen. Om 7u30 ben ik samen met hem in de jacuzzi gaan zitten, lekker brobbelen in het warme water met  het ochtendzonnetje op onze snoet. Heerlijk!  Hilde komt enkele foto's nemen, en een beetje later zit ze lekker mee te brobbelen.  Plots passeert Balthazar in een ochtendjas in tijgerpatroon. Hij mompelt een goede morgen. Als we na een tijdje uit de hot tub zijn, komt Balthazar (zijn echte naam is John) met een koffiemok in zijn handen in de jacuzzi zitten. Ik hoor hem telefoneren over de kleur van zijn tulpen. Balthazar is er zeker anderhalf uur blijven inzitten. Het leven gaat traag in de Far West! Willem heeft dat ook ondervonden. Toen hij aan het chatten was met Mrs. X viel het internet plots uit. Paniek! Wat gaat Mrs. X nu denken? Gelukkig was het na een tijdje terug actief.

We ontbijten en zitten met andere gasten aan tafel. Een echtpaar uit Calgary (zij zijn de drukte van de stampede ontvlucht, wij gaan er overmorgen naartoe) en een koppel uit Montana. We keuvelen wat, altijd gezellig met Amerikanen praten, je voelt je hier zo thuis. 

Na het eten bezoeken we Nevada city, één van de goudstadjes. Er is een museum met oude muziekmachines, een soort orgels, waarvan de meesten nog werken. We stoppen er enkele centen in en de toestellen spelen vrolijke deuntjes uit vervlogen tijden. Daarna bezoeken we het spookstadje. Veel huisjes zijn gerestaureerd, sommigen nog niet. Toen de goudkoorts voorbij was vertrokken de meeste inwoners, de huisjes raakten vermolmd, velen belandden in de haard van de overgebleven bewoners. Aan de overkant van de weg staat een vervallen treinstel.  

We rijden anderhalve mijl verder en bezoeken Virginia City. Vele huisjes staan open en we kunnen binnenkijken in de oude winkeltjes, bij de kapper, de apotheker.,... In één van de winkeltjes is een fotoshop, je kan er oude foto's laten nemen in klederdracht. Kobe ziet dat zitten en nadat hij ons overtuigd heeft van hoe sjiek zoiets is stappen we de winkel binnen. Het resultaat is binnen enkele weken te zien in Leieland! We kopen nog wat snoep (Anton had gisteren al de candyshop gezien) die ter plaatse wordt gemaaakt en vertrekken dan naar St.Mary, een zestal uur rijden, waar we morgen de 'Going to the sun highway' zullen verkennen, één van de mooiste routes van de U.S.  Dan rijden we door naar Calgary. De lange ritten zijn niet echt lastig, de prachtige landschappen zijn een streling voor het oog en de sfeer is opperbest in de wagen, bij momenten zingen we mee met de muziek. Er is ook bijna geen verkeer, gewoon relaxen en kilometers vreten.

Zo, morgen verlaten we onze geliefde States, we zullen ze missen ! Maar Canada wacht op ons.

Tot de volgende, groetjes vanuit het Glacier National Park!

De Leielanders