Over Oslo, sterren en de mijn

Hallo, 

Hier zijn we met het vervolg van onze Noorse belevenissen. 

Zondag hebben we Oslo verder platgelopen. We bekijken 'de schreeuw' van Munch. Een groep Chinezen komt aan bij het schilderij en gaat prompt voor Hilde staan, en Hilde terug voor de Chinees... Dan trekken we naar het popcenteret met een leuke interactieve voorstelling van de Noorse en internationale popscene. We hebben zelfs zangtalent ontdekt in ons gezelschap! Dan met de bus naar het teknisk museum. We moeten overstappen in een ongure buurt met heel wat drugsverslaafden.  Gelukkig is de bus er snel. Ik profiteer in het museum van de wifi verbinding om wat foto's up te loaden en de avonturen van Heike en Kobe te volgen op hun blog. Het doet deugd om ze regelmatig te horen. We keren terug naar het centrum. Wat steeds weer opvalt in Oslo is de rust die hier heerst. Een stad op mensenmaat. Wil je hier binnenrijden met de wagen, dan zal je het  geweten hebben, het automatisk bomstasjon (péage) maakt dat de factuur gepresenteerd wordt. Zouden ze beter ook in onze grote steden doen, het werkt wel degelijk! We keren terug naar onze camping en maken nog een avondwandeling met een laatste blik op Oslo. Morgen trekken we noordwaarts.

Maandag : om 9 uur is alles opgeruimd en zijn we klaar voor vertrek. Onze eerste halte is Lillehammer, bekend van de Olympische spelen en de gelijknamige serie met Steve Van Zandt, de gitarist van Bruce in de hoofdrol. We gaan met de kabellift  naar boven en bezoeken er de springschans. Dan gaat het verder naar de staafkerk van Ringeby. Deze staat jammer genoeg in de steigers, maar de binnenkant maakt veel goed. We rijden verder en dwarsen in de gietende regen een hoog plateau. Ondanks het weer is het er lekker rijden over de slingerende  baantjes. Terug op de hoofdweg geniet ik van de ster van de dag. Een vrachtwagen die ons kruist lanceert een steen netjes op onze voorruit. Resultaat : een ster, mooier dan deze van Mercedes en groter dan een 2 euro stuk, met als gevolg dat Carglass in zijn nopjes zal zijn als we terug zijn in ons landje. Maar goed, dergelijke zaken gebeuren en gelukkig zijn we goed verzekerd. Pikant detail : 2 dagen voor onze reis hebben ze al een sterretjes weggewerkt (kleiner dan een 2 euro stuk.)

Het blijft regenen en we besluiten een hytte te zoeken voor de nacht in plaatst van onze tent op te slaan. Vanaf de eerste camping hebben we geluk en ik zit hier nu rustig in een houten chaletje te typen terwijl de regen buiten zijn best doet. 

Willem heeft opgezocht welk weer het de komende dagen zal zijn. Op 1 van onze bestemmingen zal het afkoelen tot 6 graden 's nachts. Omdat ik niet wil bibberen in de tent zoek ik een warmere verblijfplaats op internet tot ik na een uurtje zoeken toch nog eens kijk naar het weerbericht. Blijkt dat Willem naar de verkeerde plaats heeft gekeken; het wordt 25 graden! 

Dinsdag : we hebben rustig geslapen in onze hytte. Het was er wel heel warm; blijkt dat er een chauffage opstond, hadden we niet gezien... Na het ontbijt bezoeken we Roros, een voormalig mijnstadje. De hoofdstraat bestaat nog helemaal uit houten huizen en de stad is erkend als Unesco werelderfgoed. Er is een mooie winkelstraat. We zien pelsen van rendieren en vossen. Eva begrijpt niet dat sommige mensen vossenpelzen kopen, haar uitdrukking op de foto spreekt boekdelen. We passeren de kerk. Op het kerkhof staat het beroep van de overledenen op de grafsteen, we zien het graf van ingenieurs, schoolhoofden, arbeiders, en hustru (vrouw) Dan gaan we naar de smelthytta waar vroeger al het kopererts van de streek werd verwerkt tot koper. De tentoonstelling is fantastisch gemaakt, met heel veel maquettes. Na het middagmaal trekken we naar de Olavsmijn waar we getooid met een helm de afdaling maken in de mijn. We gaan 50 meter diep en 500 meter ver de mijn in. Het is er 4° C en 90° luchtvochtigheid. We hebben een goede gidse die ons uitleg geeft over het leven in de mijn; niet bepaald voor doetjes. Nu nog wat shoppen en dan is het alweer avond. Morgen trekken we naar Trondheim  Zo,  ik sluit de blog af, bedankt voor de fijne reacties en tot blogs!

De Leielanders