Over notendoppen, Jack en Jones, treintjes en preekstoelen

Hallo, 

Bedankt voor de reacties en om ons te volgen, het is leuk om te zien dat onze blog veel wordt gelezen. 

Vrijdagochtend staan we vroeg op, om 8:29 vertrekt de trein uit Voss voor de 'Norway in a nutshell' trip. We stappen op de trein; schuin tegenover ons zitten twee mannelijke Britten, laten we ze voor het gemak Jack en Jones noemen. Jack is rond de 55, een hip mannetje met kort haar; Jones van dezelfde leeftijd is wat groter, heeft een haakneus en donker haar. Als de trein om 8:31 nog niet is vertrokken gaat Jones naar de treinconducteur en vraagt in keurig Engels 'Are we delayed'? Maar nee hoor, de trein vertrekt direct daarna. Jones zou eens in België met de NMBS moeten reizen. 

De trein rijdt door een mooi landschap met talrijke watervallen. Jack mompelt de hele tijd tegen Jones over het landschap, de valleys en the waterfalls.

De trein stopt in Myrdal en daar moeten we overstappen op de Flam trein die ons naar het gelijknamige stadje zal voeren. Hij rijdt van een hoogte van 866 naar een hoogte van 2 meter. Gelukkig heeft het rijtuig 5 remsystemen die los van elkaar functioneren. Jack heeft geïnformeerd waar hij best staat om op de trein te stappen. Wij volgen hen... Als de Flam trein het station binnenrijdt stopt er een deur net voor Jack en Jones. Het blijkt dat die deur gesloten is. Ik hoor vaag iets zeggen van 'bloody door' maar we haasten ons naar een andere deur om op te stappen. De trein heeft een ouderwets interieur met fluwelen zetels, en er is meer dan plaats genoeg. We maken kennis met een koppel uit Denver, Colorado maar genieten vooral van het landschap dat aan onze ogen voorbijschuift. We stoppen aan een fantastische waterval en kunnen de trein verlaten om er foto's van te nemen; al snel rijden we verder op deze eigenaardige treintocht. De trein gaat soms in rondjes naar beneden en we zien de sporen die we hebben gereden 3 keer boven elkaar liggen. De landschappen zijn wondermooi en een foto kan de grootsheid onmogelijk weergeven. Na een uur komen we aan in Flam waar we het museum van de aanleg van de spoorlijn bezoeken. Het stadje ligt op het eind van een fjord en is vooral een toeristische bedoening met shopjes en shopjes en....

We vervolgen onze tocht met een fjordcruise. We gaan netjes in de rij staan om als één van de eersten aan boord te kunnen, maar groepen hebben blijkbaar voorrang. We gaan niet echt akkoord met deze gang van zaken en als een groep Nieuw-Zeelandse toeristen aan boord mag glipt Hilde mee om enkele mooie plaatsen achteraan de boot vrij te houden. Als een groep Chinezen aan boord gaat glip ik mee (ik wist niet dat ik Chinese trekken had). Na een tijdje kunnen de kids ook aan boord. We zitten helemaal achteraan op het achtersteven lekker in het zonnetje en met mooi zicht. Als we omhoog kijken zien we Jack en Jones op de beste plaatsen bovenaan het schip zitten. De cruise van 2 uur is alweer een voltreffer, we zien watervallen in het fjord donderen en steile rotsen loodrecht vanuit het water omhoog rijzen. Enkele Aziaten hebben er niets beters op gevonden dan brood van boord te gooien voor de meeuwen en al snel wordt de boot omringt door de krijsende dieren. Alle Aziaten hebben zonnehoeden op, maar wij niet. Als we terugdenken aan onze welriekende avonturen in Runde vrezen we even het ergste, maar gelukkig hebben de dieren naast de boot plaats genoeg om hun behoefte te doen. Nu nog een busrit van een uur om terug naar het station van Voss te rijden. We nemen de eerste bus. Als we wegrijden zien we in de derde bus, triomfantelijk, Jack en Jones helemaal vooraan zitten. De bus neemt de oude weg terug en we passeren een dal dat als twee druppels water op Yosemite N P lijkt in de V.S.

Zo, nu nog een barbecuetje en de dag kan niet meer stuk.

Vandaag, zatedag rijden we verder naar Stavanger. Een ritje van 270 km, maar in Noorwegen moet je daar sowieso tijd voor uittrekken. Alweer passeren we 2 heel mooie watervallen en we zien ook een industrieterrein waar ze boortorens in mekaar knutselen. We nemen ook een paar keer de ferry, dat went allemaal! We komen in de namiddag toe en zoeken ons hotel op. Het is, eigenaardig genoeg, aangebouwd aan een ziekenhuis en de receptie bevindt zich naast de aanmeldbalie van de zieken. We wandelen naar het gezellige centrum en lopen wat door de met kinderkopjes geplaveide straatjes. Het centrum is heel wat kleinschaliger en minder toeristisch dan in Bergen en dat maakt het leuker. We eten in een Thais restaurant. Achter ons zitten 5 Thaise dames een feestje te vieren. Al snel worden we aangesproken. Na een tijdje trakteren ze ons op een biertje. Hoe later op de avond hoe meer lawaai ze maken en ze worden op een beleefde manier verzocht om het pand te verlaten, wat ze ook doen. De kids nemen een banana split voor dessert. Een mooie afsluiter van de dag.

Vandaag zondag staat de kuitenbijter van de vakantie op het programma : de beklimming van de Preikestolen. Een platte rots die boven het Lysefjord uitsteekt met een afmeting van 25 m bij 25. Ze ligt op een hoogte van 605 meter. Eerst nemen we ons ontbijt in het hotel. Het weer is prachtig en we eten buiten. Als ik mijn brood met kaas buiten zet en een koffie ga halen heeft een meeuw mijn kaas letterlijk van mijn bord gestolen. Anton zat er bij en keer er naar, het ging zo snel dat hij niet eens kon reageren.

Na een uurtje rijden komen we aan bij de parking voor de beklimming. We zijn niet alleen! We volgen het paadje naar boven en klauteren over de stenen en rotsen. Het is een hele tocht maar na anderhalf uur worden we beloond met een fantastisch uitzicht over het Lysefjord. We eten een broodje en genieten(in het kwadraat) van het vergezicht. Dan keren we op onze stappen terug. Naar beneden gaat heel wat makkelijker dan naar boven! Toch komen we in schuim en zweet toe op de parking. We drinken het kraantje leeg dat daar staat en keren dan terug naar ons hotel. Na een lekker douchke gaan we eten bij een Italiaan. En nu nog de blog overlezen en dan bedtijd. Morgen bezoeken we Stavanger en rijden we al een stukje terug richting ferry naar Denemarken.

Vele groetjes van de Leielanders en tot de volgende!