Over wilde dieren, Etosha pan en bosjesmannen, en NIET over lekke banden

Hallo, hier de laatste nieuwtjes uit Namibië, het is deze reis moeilijk om op internet te geraken, als beloning voor het wachten krijgen jullie een langer verslag!

Dinsdag : we vertrekken om 6u30 voor een ritje van 2 uur, en komen om 8u30 bij de ingang van Etosha. Tijdens de volgende 3 dagen rijden we door het immense park, half zo groot als Nederland. De Etosha pan is een enorme zoutvlakte, een uitgedroogde zee. Het is een speciale habitat voor de wilde dieren.

Zo hebben de olifanten, die tot de grootste ter wereld behoren, kleine slagtanden door een gebrek aan kalk.  Het krioelt er van de springbokken en zebra's. We zien tientallen soorten wilde dieren : olifanten die een bad nemen of die in het veld ronddolen, hyena’s met een jong, secretarisvogels, kudu's, impala's, een zwarte neushoorn, hartebeesten, aardwolven, bat eared foxes, jakhalzen, wildebeesten, kardinaalvogels, mongoesten, oryxen, giraffen, grondeekhoorns,  struisvogels, steenbokken, wrattenzwijnen,…. Een festijn voor het oog!  

Vooral aan de waterputten is het een drukte van jewelste en een komen en gaan van dieren. Het eigenaardige hierbij is dat soort per soort komt drinken en dat ze op mekaar wachten, alles is netjes geregeld in de dierenwereld.

Onze lodge, die net buiten het park is gelegen, is deel van een boerderij. Regelmatig heeft de farmer te maken met wilde dieren die uit Etosha ontsnappen en in zijn dieren een gemakkelijke prooi zien. Hij toont ons foto’s van verminkte dieren. Als hij een wild dier vangt op zijn boerderij dan kan hij 2 dingen doen  : deze doodschieten of laten lopen. Het is echter verboden door de overheid om gevangen dieren  terug naar Etosha te brengen, daar staan zware straffen op, gevangenis e.d. Daar onze farmer de dieren niet wil doodschieten, maar ook niet wil laten lopen (want dan wordt zijn vee gedood), neemt hij ze gevangen en plaatst ze in grote afgezette gebieden op zijn farm . We bezoeken cheeta's, caracal katten (die heel gemeen uit de hoek  komen bij het voederen), een luipaard, hyena’s en 2 jonge mannetjesleeuwen. 

Na 3 dagen Etosha is het welletjes en we rijden naar Tsumeb voor een overnachting en een overheerlijke reuzesteak in het plaatselijke restaurant. 

Vrijdag : we bezoeken het museum van Tsumeb. Hier liggen wapens die de Duitsers toen ze in 1915 bijna verslagen waren, in een meer hebben gedumpt. Pas in de jaren 80 werden  deze terug opgevist. We vervolgen onze weg naar de Hoba meteoriet, de grootste meteoriet ter wereld. Zo'n 80.000 jaar geleden is deze hier neergekomen. Ze weegt 50.000 kg. Dan rijden we naar Roys Camp, een speciale verblijfplaats. We slapen precies in een hutje van de Efteling…  

Zaterdag : we worden wakker gemaakt door tropische vogels die aan het kwetteren zijn. Vandaag staat een bezoek aan een San village op het programma. De San (bosjesmannen) tonen ons hun vroegere traditionele manier van leven. Ze lopen hier nog net als 100 jaar geleden en aan de geur te oordelen is zeep nog niet tot in San land doorgedrongen. Deze kerels zijn één en al spier, geen grammetje vet hangt eraan. Ze zijn ook veel kleiner dan ons en praten met hun kliktaal tegen elkaar.

Ze tonen ons hun traditionele manier van vuur maken, met houten stokjes die ze snel tegen elkaar wrijven. Anton mag de finale draaien geven, en ja hoor, het begint te smeulen en te branden. Daarna maken we een wandeling door de bosjes en ze leren ons hoe ze de planten gebruiken als medicijnen.

Daarna maken Anton en Willem een boog en de dametjes maken ondertussen halskettingen. Eén van de bosjesmannen toont ons hoe ze touw maken van agaves. De boog lukt aardig en als de 2 kwibussen moeten sluipen achter een bosjesman kan ik nauwelijks mijn lach inhouden. Kijk maar op de foto hoe professioneel ze zijn!

Al snel zoeven de pijlen door de lucht. Willem krijgt het compliment dat hij een goede jager is. Als ik kijk waar zijn pijlen terecht komen dan zal zijn enige trofee een overjaarse krekel zijn die tot op 50 cm voor hem komt zitten….. Nu volgen verschillende traditionele dansen en gezangen. Als ik hen ten slotte bedank om ons te ontvangen word ik getrakteerd op dankbare blikken en gemompel. Een mooie uitstap die ons nog lang zal bijblijven. 

Zo, morgen gaan we richting Windhoek, want ons mooie reisliedje is bijna uitgezongen…

Groetjes van de Leielanders en Dut!