Tara, Panamerican en Putre... Chili is biiiigggg!

Hoi trouwe lezers,

Hier een update vanuit Chili. 

Eergisteren :  vanavond verlaten we San Pedro en voor we worden opgehaald voor de laatste trip plaatsen we onze bagage in een kamertje van de hostel. Terwijl we wachten op het busje dat ons komt oppikken komt het mevrouwtje met een souveniertje voor ons. Het zijn magneetjes om aan de chauffage te hangen. Ik ken er één in Wevelgem die daar zeer blij zal mee zijn.

We nemen de weg richting Argentinië. Een eerste stop is net naast de vulkaan Licancabur waar we een ontbijt krijgen. Dan rijden we naar Tara, een gigantische krater van een vulkaan (70 op 35 kilometer). Als zo eentje opnieuw zou in gang schieten dan wordt er zoveel as de lucht ingestuurd dat een volgende ijstijd een feit zou zijn. Maar goed, alles is er gelukkig rustig. We zien steenbrokken die in de lucht werden gekatapulteerd en die zo hoog zijn als een kerktoren. De 'monjens de Pachan' die lijkt op een Indiaan. Wat verder is er de kathedraal waar kolommen recht naast mekaar staan en nog verder zijn er steenbrokken die wit gekleurd zijn met ijzeren strepen, deze werden in de toenmalige zee gegooid door de vulkaan. We rijden verder naar de Salar de Tara. Als we de vallei vanuit de hoogte binnenrijden zet de gids het liedje op van Louis Armstrong 'What a wonderful world'. En het is 'a wonderful world', want het uitzicht op de zoutvlakte is adembenemend. In de verte zitten tientallen flamingo's. Er zit een marmot  die regelmatig uit zijn hol komt. Alweer een fantastische uitstap die we niet snel zullen vergeten. 

We eten nog iets in San Pedro en rijden dan met de bus naar Calama. Perfecte timing : zonsondergang en Kobe heeft tijdig tickets geboekt zodat we vooraan in de dubbeldek bus zitten. Morgen vertrekken we naar het noorden.

Gisteren : we halen de huurauto op in de luchthaven en rijden naar het noorden van Chili via de Panamerican. Een weg die van Alaska tot Zuid-Chili loopt. Het is een lange rit. We zien langs de weg heel wat wrakken van auto's en vrachtwagens, ook passeren we een ongeval dat net is gebeurd. Blijkbaar dient de familie het bergen van de wrakken te betalen en vaak hebben ze daar geen zin of het geld niet voor. De weg is recht, het landschap dor. In de helft van de weg stoppen we bij de geoglifos pintados. De Indianen hebben indertijd reuzetekeningen gemaakt in de bergen en deze zijn, door het droge weer, nog steeds te zien. Het landschap verandert en we passeren reusachtige bergen en overbruggen serieuze hoogtes. Dan komen we in Arica. Bij het binnenrijden zien we een reusachtige sloppenwijk en een oude bus van 'De Lijn'. Hoe dat beestje hier is geraakt, daar hebben we het raden naar. Na nog een serieuze bergrit waar we regelmatig zeer trage vrachtwagens voorbijsnellen komen we aan in Putre. Dat wordt ons dorpje, op een hoogte van 3.500 meter en uitzicht op een vulkaan, voor de komende 3 dagen.

Vanochtend krijgen we de boodschap dat Willem in het najaar kan starten bij Woestijnvis. Fantastisch nieuws waar een vreugdetraantje van Padré bij hoort. Aiaiaiai....

We worden opgehaald door de gids Francisco die ons naar Suri Plaza brengt. We rijden een uurtje en overbruggen serieuze hoogtes, tot we in Suri Plaza aankomen op een hoogte van 4.700 meter. Het is net alsof we op Mars aankomen. Het landschap is rood en de jonge gasten beklimmen nog een bergkam om zo een beter zicht te hebben.(hoogte 5.083 meter) Ik blijf met Hilde achter, want op deze grote hoogte is elke inspanning voelbaar. Anton is als eerste boven,  de rest volgt. De foto's spreken boekdelen. Na de middag pick-nick rijden we verder en we moeten een ommetje maken voor een overstroomde rivier. We zien veel vicuña's, lama's, suri's (een soort struisvogel), vizcacha's, guanaco's en een huemul. We komen aan bij de reusachtige Allane canyon. Ik ben al jaren fan van machtige canyons en deze hoort zeker in het rijtje thuis. En vooral : geen toeristen, niemand te zien, geen autocaravaans zoals in de States. We kunnen met de auto tot op de bodem rijden en drinken daar een lekker theetje. Dan terug naar Putre. Een lange dag met veel natuurschoon en dieren. Morgen bezoeken we Lauca. Wordt vervolgd...

Groetjes van de Leielanders!