over Harry Potter, het Falkirk Wheel en Edinburgh. Het Schotse eindspel...

Hallo,

hier onze laatste update vanuit Schotland.
Tijdens het ontbijt adviseert Cathy van de B&B ons om naar de Fairy Glenn te gaan, een sprookjeslandschap dat een tiental mijl verderop ligt. We rijden een smal straatje in, hopelijk komen we geen tegenliggers tegen!  Het weggetje kronkelt altijd maar verder.  Dan zijn we er. Het is inderdaad een sprookjeslandschap. We zien een lieflijk meertje met daar rond grappige heuveltjes, die opgebouwd zijn alsof ze laagje per laagje op elkaar werden gelegd. Leuk om onze dag te beginnen! We doen de westelijke loop van het eiland. Het is minder spectaculair dan wat we gisteren zagen. (Of zijn we stilletjesaan te verwend aan het worden?) Daar zien we een besneeuwde bergtop, ginder glinstert de zee in de diepte. Tja, dat zullen we volgende week missen als we terug in ons platte landje zijn!
Om 14u30 nemen we de ferry in Armadale en varen naar Mallaig. Het is mooi weer, het heeft in dit deel van Schotland al niet meer geregend sinds kerstmis en we passeren een heuse bosbrand. Nu komen we in Harry Potterland terecht. In Glenfinnan zien we het viaduct waar de trein van Harry op rijdt op zijn weg naar Hogwarts. We moeten daarvoor wel een heuveltje beklimmen. Moe laat haar niet kennen en maakt de beklimming mee. Chapeau ! Een nieuwe Harry Potterfan? Als we ons omdraaien zien we het meer waarop de schepen aankwamen in het verhaal van de vuurbeker. Het is er prachtig. We zien het meer en de bergen errond. In de verte komt de ene vallei na de andere toe in het meer. We ketsen enkele keitjes op het wateroppervlak en vervolgen onze weg naar Fort William, 'the outdoor capital of the U.K.'.
Het stadje is gelegen aan de Ben Nevis, de hoogste berg van het V.K. Overal zijn er winkels om outdoor kledij en bergschoenen te kopen.  We maken een avondwandeling langs het water...
's Ochtends trekken we verder langs de Glen Coe vallei. Er staat een ijskoude wind. Op één van de parkings staat een doedelzakspeler. Stoere kerel, in kilt en blote benen...brrrr. We  rijden verder langs Loch Lomond, één van de favoriete recreatiemeren van de Schotten. In de zomer is het er koppenlopen. Nu is het rustig. Het is een druilerige dag. De baantjes langs het meer zijn heel smal en het is slalommen en heel voorzichtig manoeuvreren, vooral als we een tegenligger kruisen.
Als we aankomen in Falkirk is het terug droog. In Falkirk staat het fameuze 'Falkirk Wheel'. Het is een bootlift die in het begin van de eeuwwisseling in werking werd gesteld met als doel de Schotse kanalen met elkaar te verbinden. Zo kunnen de plezierboten van het ene kanaal naar het andere varen. Vroeger hadden ze voor deze overbrugging 11 sluizen nodig. Nu doet het wiel er exact 4 minuten over om de hoogte van 32 meter te overbruggen. We ervaren zelf de werking. We varen in een grote bak met water. Deze wordt afgesloten van het kanaal en het wiel tilt ons op naar het hoger gelegen kanaal. Dan gaat de bak open en varen we verder. Het wiel verbruikt evenveel stroom als 8 waterketels om de gigantische bakken te verplaatsen. Na een half uurtje, en 2 reizen door het wiel, staan we terug met onze voetjes op de grond. Nu naar ons hotel. Morgen bezoeken we als afsluiter Edinburgh.
Na een alweer veel te uitgebreid ontbijt (amai onze weegschaal) nemen we de trein naar het centrum. Vroeger was dit vulkanisch gebied en de stad is heuvelachtig, met soms trappen om de verschillende hoogtes te overbruggen. We lopen over de Royal Mile en komen aan in het kasteel dat een bewogen geschiedenis heeft. Door de hoge ligging was het vroeger een machtscentrum dat verschillende keren op een bloedige manier van eigenaar wisselde. Eén van de belangrijkste bezienswaardigheden zijn de kroonjuwelen die toevallig werden ontdekt in een kist in de kasteelkelder. Dus als je ergens nog een ongeopende kist hebt in uw kelder, open ze eens, misschien... . Er zijn enkele mooie voorstelling van het kasteelleven - vooral dan de kerkers waar 'lieve' Willem en Anton me in hebben opgesloten, zijn zeer goed bewaard.
Na het bezoek gaan we op zoek naar de vinylplatenwinkel die Willem op het internet heeft gevonden. Hij koopt er enkele schijven van Bowie, Bon Jovi,... . Een tweede winkel ligt 'ietsjes' verder Dat ietsje is een hele iets en als we er eindelijk aankomen blijkt de collectie heel wat minder te zijn dan in de eerste winkel.  
Dan  naar het Schots museum. Een uitgebreide collectie met heel wat interactieve mogelijkheden, zo zijn er eigenaardige klokken, robots, prototypes van auto's, geschiedenis,... Je kan er een hele dag in rondlopen, maar dan is het alweer sluitingstijd. We drinken een aperitiefje in een trendy cafeetje en genieten van ons laatste 'diner' in een Nepalees restaurant. Morgen vroeg op, want de vlucht vertrekt om 5:45 !
Vanochtend veel te vroeg opgestaan en dan naar de luchthaven, auto inleveren,(was niet zo tragisch als ons afscheid van WIJIWI) en dan onder het zingen van Auld Lang Syne naar de vertrekhal. Zo, dat waren onze Schotse belevenissen. Een leuke reis, een onvolprezen land met fantastische landschappen, vriendelijke bevolking,  weer dat veel beter meeviel dan we gedacht hadden, eentje om zeker nog eens naar terug te keren.
Tot over enkele maanden voor onze Peru blog! Vele groetjes!

De Leielanders - 1 + Moe !