De panoramaroute, Swaziland en... speed speed speed

Hallo, trouwe volgers,

Weer heel wat dagen verder dus hierbij het volgende verslag! Wellicht een beetje lang, hopelijk heb je de moed om er doorheen te geraken.

Vandaag is een rustige dag, we slapen lekker lang uit en Heike en Anton gaan wat zwemmen, 't is te zeggen : eventjes in het koude water springen en dan er zo snel mogelijk uit. (als Heike het verslagje leest dan is ze hier niet echt akkoord mee, OK dan, ze blijft er 20 seconden in...) Het is hier nog steeds winter. (wij kunnen maar dromen van zo' n droge zomers met alle dagen stralende zon... ) De droogte eist hier stilaan haar tol, sommige dorpen hebben nog voor enkele weken water.

We gaan vandaag op watervallenjacht. We rijden eerst naar de verste waterval die we willen bezoeken. Heike rent naar de auto om haar bikini aan te doen en na enkele minuten staat ze onder de koude stromende waterval voor een fotoshoot. Anton heeft zijn zwemgerief niet mee en gaat dan maar in zijn onderbroek op een rots in het water zitten. We rijden daarna nog naar verschillende watervallen, de ene al spectaculairder dan de andere. 's Avonds braaien we het wild dat we in Kruger hebben gekocht. De impala smaakt het beste.

Na het ontbijt pakken we ons gerief en we vertrekken om de panoramaroute te verkennen. Onze eerste stop is Pilgrims Rest, (en dat samen met onze ongelovige pelgrim) een oud mijnstadje dat nog de charme van de pioniers uitstraalt. We voelen ons precies in de States. De meeste huisjes zijn omgebouwd tot shopjes. Ik parkeer de wagen en we lopen te voet rond. Als we weer langs de auto passeren zien we dat ze deze aan het wassen zijn. Niet erg, het stof van de vele gravelroads heeft onze wagen een rood tintje gegeven... voor enkele rands is deze weer toonbaar en de locals hebben dan ook iets verdiend. We genieten verder van een heerlijke pannekoek en een koffietje. Dan gaat de rit verder naar de 3 rondavels, (prachtig berglandschap), Bourckes luck potholes (waar 2 rivieren samenkomen heeft de stroming rondes gemaakt in de rotsen, net zoals de vele 'potholes' - gaten in weg) en Gods window (fantastisch vergezicht - of wat had je gedacht?).

Een vervelende gewoonte die ze hier hebben is het in brand steken van het dorre gras. Overal hangt er dan een dichte rook en vaak voel je de vlammen bij het voorbij rijden van een bermbrand. Als we onze slaapplaats naderen zien we dat een hele heuvel in brand staat, oepsie!

We overnachten in Sabie, waar we royaal gaan uit eten (wel kostelijk - 11 euro per persoon :-) )

Na het ontbijt rijden we naar Chimp Eden, opgericht door het Jane Goodall instituut. Hier worden chimpanees vanuit de hele wereld opgevangen die het slachtoffer waren van dierenmishandeling , vleeshandel e.d. Sommige van de dieren werden vastgehouden als attractie op een kermis, anderen als publiekslokker bij een nachtclub etc. Deze dieren kunnen hier samen met hun lotgenoten een normaal leven opbouwen. De gidse geeft uitleg over het vorige leven van heel wat dieren. Eén van hen werkte wellicht in een schietkraam want hij doet niets liever dan steentjes en notenschelpen naar de mensengroep gooien. Eéntje vliegt net naast mijn hoofd. We vervolgen onze tocht. De wegen zijn goed, afgezien van de potholes. Ook de verkeersregels worden goed opgevolgd, behalve dan wat de snelheid betreft. Het is dan ook niet echt duidelijk hoe snel je hier mag rijden want de borden staan hier zeer onregelmatig opgesteld. Het is me wel al duidelijk dat er bij elke aanduiding van vertraging een beetje verder een politiepatrouille staat met een speedgun. Ik moet toch een bord gemist hebben want voorbij een heuvel staat een patrouille en ik moet aan de kant gaan staan.

De agent staat mij te woord 'How are you today?' Ik antwoord 'I'm fine '.

'Where are you going'

'I'm going to Swaziland'.

'I see : speed speed speed, you're doing 92 and the maximum speed is 80'

Ik dacht te antwoorden, geen speed maar XTC en marijuana, maar heb maar mooi gezwegen...

'drivers license please'

Ik geef de man mijn rijbewijs

'so you're a visitor. Be careful on the road!' en hij geeft me mijn rijbewijs terug en ik mag doorrijden.

Oef, eventjes goed weggekomen. Heike zegt direct dat we met die besparing een extra drankje kunnen drinken...

We rijden verder richting Swaziland, een klein koninkrijk. Bij de grensovergang moeten we 2 keer met z'n allen uitstappen, eerst om uit Zuid-Afrika te gaan en dan een 2e keer om Swaziland binnen te mogen.

Ik had gehoord dat Swaziland primitief is, maar onze eerste indruk is toch heel wat anders. Ik heb het gevoel dat het land vooruit wil en dat er een enorme energieboost heerst. We rijden naar onze lodge om in te checken en bezoeken de hoofdstad Mbabane. De stad is echt niet groot, maar we proeven toch van de sfeer en de chaos van het busstation, met het nodige claxonneren en tegen mekaar botsen van de bumper aan bumper rijdende minibusjes. Op een bepaald moment komen we een bende tienermeisjes tegen die vooral geïnteresseerd zijn in Anton. Eentje komt aan mij vragen of ze mijn daughter in law mag worden, een andere is de hele tijd met Anton aan het kletsen, met het nodige gegiechel en gegrinnik als gevolg. We keren terug naar de lodge voor een lekker dinertje. Eén van de gerechten is vuurvlees. Ze steken het vlees letterlijk in brand, met vlammen van wel 40 cm hoog tot gevolg. Maar het smaakt wel lekker.

Na het ontbijt rijden we naar de cultural village waar we een rondleiding krijgen door een traditioneel dorp. De mannen hebben hier vaak meer dan 1 vrouw (als ze rijk genoeg zijn, vrouwen worden hier betaald met koeien, of het equivalent ervan in rand - Anton, je bent verwittigd! ) Zo heeft de huidige koning 16 vrouwen. Eén van de vorige koningen had 250 kinderen bij 52 vrouwen! En ik die dacht dat drie kinderen veel is! We bezoeken nog een waterval en genieten dan van een dansoptreden. Een groep schoolkinderen kijkt ook mee, en we hebben evenveel plezier met hun reacties als met het optreden zelf.

We verplaatsen ons naar de volgende slaapplaats :de Shewula mountain lodge. Een speciale slaapplaats, het is immers in handen van de gemeenschap en zo wordt ons overnachtingsgeld gebruikt om de plaatselijke bevolking te steunen, ipv in de zakken te verdwijnen van een rijke hotelbaas. We moeten de laatste 20 km over een gravelroad die in slechts staat is, maar moeilijk gaat ook. We slapen in rondavels (hutjes). Het kamp bevindt zich boven op een berg en we hebben een immens vergezicht. In de verte zien we reuzebranden. Onze gastvrouw zegt dat het het suikerriet is dat in brand wordt gestoken zodat de bladeren weg zijn, dan is het riet klaar voor de oogst. Anton vraagt zich af of de stokken dan gevuld zijn met caramelsaus voor op de ijsjes. :-) We krijgen avondeten geserveerd : kip in een lekkere saus. En het is nog echte vleeskip, niet hetgeen ze bij ons verkopen!

Het is hier vroeg donker en na het avondeten gaan we met de kippen op stok...

En we worden met hanengekraai gewekt. Ik maak samen met Hilde een ochtendwandeling. We zien de inwoners van het dorpje met grote vaten water op hun hoofd naar de huisjes stappen. We horen regelmatig gezang. Samen met Heike en Kobe maak ik een wandeling naar het dal en terug. Het wandelpaadje is niet heel duidelijk en af en toe tekenen we pijltjes op de rotsen om de weg terug te vinden. Het is een fikse wandeling, vooral dan de klim terug. Gelukkig hebben we een buitendouche die onze bezwete lijven lekker schoonspoelt.

Na de middag bezoeken we enkele families. Ze wonen nog in de traditionele hutjes. We worden verwelkomd door een oma die bier heeft gebrouwen. Ze laat ons proeven uit een glazen bokaal. We drinken er van, maar het is niet echt ons ding. Het vrouwtje is 71 jaar en heeft 11 kinderen gehad, 4 van hen zijn overleden. Alles gaat er primitief aan toe, maar ze hebben wel een GSM. We lopen verder en Kobe neemt foto's van heel wat kindjes die op ons afkomen. Als ze hun foto zien op het schermpje van het toestel beginnen ze spontaan te lachen. 's Avonds worden we getrakteerd op traditionele dansen door de jongeren van het dorp. We maken nog kennis met een familie New Yorkers maar dan is het snel weer bedtijd. Morgen verlaten we Swaziland.

Wordt dus vervolgd!

Vele groetjes van de Leielanders -2!