Ik heb de zon zien ondergaan in Cusco!
Hola,
we zijn al weer 2 dagen verder, de tijd gaat snel in Zuid-Amerika!
gisteren : we maken de busreis tussen Puno en Cusco met de Inka-express. Deze bus stopt bij verschillende bezienswaardigheden. Ons eerste bezoek is een museumpje, weinig speciaal, behalve dat er enkele vicuñas zitten; dan stoppen we op het hoogste punt van de busreis, 4.313 meter hoog. We beginnen de hoogte nu echt wel gewoon te worden en hebben er weinig last van. De coca blaadjes laten we in onze rugzak. Op zo'n toeristische plaats staan er steeds weer kraampjes met sjaals, mutsen en truien. Een in klederdracht kindje met lama hoort er ook vaak bij. Dan rijden we verder en stoppen voor de lunch.
De Denen die meewaren naar het Titikaka-meer nodigen ons uit om bij hen plaats te nemen. Supervriendelijke gasten! Dan gaat het verder naar de archeologische site van Raqchi. Het is een oud Inca gebouw dat goed bewaard is gebleven. Over de berg loopt een soort van Chinese muur. Op een pleintje zitten mannen en vrouwen in hun traditionele kleren te eten, op een groot doek liggen aardappelen in alle vormen, kleuren en maten (ze hebben meer dan 3.500 verschillende soorten) alsook bonen en dergelijke. De volgende stop is de 'Amerikaanse Sixtijnse kapel', een heel mooi beschilderd kerkje dat aan een nog mooier plein ligt. In de bomen hangt er Spaans mos. We zien dat we lager zitten (slechts 3.000 meter), er staan palmbomen. We lopen een museum binnen waar skeletten bewaard zijn gebleven van 'aliens'. Hun schedel is raar gevormd, de mannetjes zijn heel klein. Er liggen ook meteorieten. Zijn het echt ruimtemannetjes, of gaat het om misvormde mensen? Niemand die het weet.
Dan komen we aan in Cusco. We worden netjes opgehaald aan de busstop en naar ons hotel gebracht. We zwaaien de Denen uit. Als we ons inchecken in het hotel komen ... de Denen binnen. Hilariteit!
We vragen waar onze Wevelgemse vrienden verblijven en ze zijn in hun kamer. We wisselen onze avonturen uit en besluiten om samen iets te gaan eten. Eerst komt Rik, de Nederlander die in Cusco woont en hier het reisbureau uitbaat waarmee we onze reis hebben geboekt (Antiguo Mundo Tours), ons inlichten over alles wat ons nog te wachten staat. Het is een heel enthousiaste man (met een stevige handdruk) en hij geeft ons heel wat tips. Hij heeft ook alle vouchers en ticketten mee voor de rest van de reis.
Dan gaan we samen eten, gezellig buiten, maar een vuurtje maakt dat we net warm genoeg hebben. De jeugd wil een stapje in de wereld zetten en de 'iets minder jonge jeugd' gaat mee. Hilariteit als de 'iets minder jonge jeugd' langer blijft plakken dan de jeugd. Ze kunnen nog iets van ons leren hé Ann en Johan!
Vandaag : na het ontbijt maken we een wandeling door Cusco. Het bulkt hier van de winkeltjes die allemaal dezelfde mutsen en sjalen verkopen. Als we op het grote plein, de Plaza de Armas, komen zien we een volkstoeloop. Een hele stoet verklede kinderen passeren al dansend voor een tribune. De ene groep na de andere, het hoogste groepsnummer dat we zien is 296. Het is grappig om te zien hoe die kleintjes heupwiegend over het plein passeren, een kleurrijk schouwspel.
Deze namiddag bezoeken we met een gids Cusco, we zien de kathedraal die gebouwd is op de resten van een Incatempel, de zonnetempel waar tussen de opeengestapelde stenen goud zou zitten. Vroeger waren de stenen bedekt met een dikke laag goud, de Spanjaarden hebben dat allemaal gestolen en meegenomen naar Spanje. We rijden de stad uit en bezoeken de tempel van Saqsayhuamàn. Ik heb een discussie met de loketmadam over het feit dat de studentenkaart van Anton niet in orde is. In zijn school doen ze geen moeite om daar een geprinte versie van te maken en ik kan de dame pas overtuigen dat Anton student is als ze hem ziet. Daarvoor moeten we hem uit de bus halen. Maar goed, de tempel is prachtig, de stenen zijn minutieus op elkaar gezet, net zoals ze nu achterdoen in een pretpark. De gids vertelt dat de Inca's een zesde zintuig hadden om zoiets in mekaar te knutselen. (Ik denk eerder dat onze gids zich tegoed heeft gedaan aan een overdosis cocablaadjes!) In de stenen zijn dierenfiguren terug te vinden, zoals de lama en de cavia.
We rijden verder naar Tambomachay, een mooie wandeling van 10 minuten over de incatrail. We zien een watervalletje dat door de Inca's is aangelegd en dat verbonden is met een bron hoog in de bergen. Dit zou de bron zijn van de eeuwige jeugd. Jammer genoeg mogen we er niet van drinken, maar naar het schijnt zou het plaatselijke bier ervan gemaakt worden. Vanavond wordt dat een extra biertje!
Een laatste stop bij een grot waar de Inca's hun doden mummificeerden. Een mooie rondleiding en een super gids. Morgen bezoeken we Moray en Moras.
Nog dit : het is het eerste kwartier van de maan. Deze ligt hier plat naar beneden, net een banaan die in een schaal ligt.
Slaapwel & groetjes,
De Leielanders
Wat een reis. Alles went bij jullie: de kleurrijke kledij, de koopjes, de uitzichten van de omgeving en vooral het verschil van de hoogtes. Anton moet geen cola blaadjes meer eten.
De Denen willen bij de Leielanders zijn, zelfs in Peru.
De laatste reisverhalen doen me denken aan Mexico: de heupbewegingen van de meisjes, de opeen stapeling van de stenen.
De reisorganisator is wel het vertrouwen waard. In zo een land is dat nodig.
Wie was nu het braafste, wie dacht aan het naar huis gaan?
Waarschijnlijk staan er nog mooie dagen in het verschiet. Wij verwachten nog veel verhalen. Gelukkig voor ons.
Groetjes van Moe.
Al vast zullen jullie daar geen kou lijden alleen maar als je al die sjaals, mutsen en truien zien.
Op de volgende reisverhalen zal ik tijdelijk geen reactie meer kunnen plaatsen. We gaan namelijk volgende week naar Slovenië. Ik zie er naar uit bij onze thuiskomst de verhalen te lezen.
Bedankt in elk geval .
Prettige reis verder en groeten aan jullie allemaal.