Over knoffelhuisies en game drives

Hallo beste volgers, Hier onze eerste blog vanuit het verre Namibië. Maar voor we starten eerst een korte quizvraag : wat is een knoffelhuisie? Niet spieken, als je doorleest tot op het einde dan krijg je het antwoord! Dinsdag : we rijden naar de luchthaven van Düsseldorf. Onze vlucht is in de namiddag, dus nog tijd voor een echte Duitse schnitzel in restaurant de Pferdestalle. En dan vluchtje naar Amsterdam en verder naar Windhoek met een tussenstop in Angola. De blauwe vogel doet wat hij moet doen en zet ons veilig af in Namibië. Het traditionele aanschuiven, klik-klak in onze paspoorten en daarna huurauto afhalen. Nog snel een extra verzekering nemen voor bandenschade en glasbreuk, want we rijden over duizenden kilometers gravelwegen. Het is ondertussen woensdag en met onze Toyota Fortuner, een krachtig beestje, rijden we de 45 kilometer van de luchthaven naar het centrum van Windhoek. We zetten de radio aan en horen de plaatselijke Jeroen Meus een recept voorlezen in het Afrikaans om ‘pasta a la lekker’ te maken. Hij leest telkens 3 keer de ingrediënten voor : 500 gr macaroni, 500 gr macaroni, 500 gr macaroni, 250 cl gerasperde cheddar, 250 cl …… en hoe meer hij het herhaalt hoe meer we moeten lachen… De sfeer is direct goed; we stoppen een half uurtje in onze slaapplaats om onze bagage te deponeren en ons wat te verfrissen. Dan naar Windhoek voor een bezoek aan de hoofdstad. We bezoeken het craftcenter, een typische tourist trap en bezoeken de belangrijkste monumenten. We zien een pak meteorieten van de Gibeon shower, één van de indrukwekkendste meteorieteninslagen ooit, tonnen ijzerhoudend gesteente viel in 1832 uit de lucht. Sommige stukken wegen meer dan 650 kg. In de stad zijn veel Duitse gebouwen en namen want tot de eerste wereldoorlog was dit een Duitse kolonie. Het hoogtepunt van de dag is lekker smullen in Joe’s beerhouse, een gezellig restaurant met lekkere kudu steaks en andere vleesspecialiteiten. Een toffe afsluiter van een lange dag. Tijd om te gaan slapen, want morgen moeten we vroeg uit de veren. Donderdag : We staan om 4:45 op, want er staat een game drive( voor de nieuwkomers : een safaritocht met jeep) op het programma. Na een rit van 3 kwartier komen we aan de gate van de reserve. Net na het binnenrijden zien we al een kleine kudde antilopen. We worden wat verder opgewacht door een busje en na het parkeren rijden we naar de receptie. We vertrekken met een safari jeep, lekker ingeduffeld voor de ochtendkoude. Al snel zien we wild : waterbokken, die geen natuurlijke vijanden hebben omdat ze een stof in hun vel hebben die heel erg stinkt, impala's, een kudde wildebeesten (gnoes) zetten het op een lopen en laten een stofwolk achter, een jakhals loopt voor de jeep het weggetje over, 3 neushoorns staan rustig te grazen. In het park hebben ze gelukkig (nog?) geen last van stropers. Wat verder spotten we giraffen, wrattenzwijnen, struisvogels,… na anderhalf uur stoppen we voor een warm drankje en heerlijke cake. Het doet deugd want het is maar enkele graden warm. Gelukkig begint de zon haar best te doen. Als we verder rijden zien we springbokken springen van vreugde in de ochtendzon. Wat een gek schouwspel! Er zijn nog neushoorns in het park en onze gids Dany maakt er een erezaak van om ze te vinden. Hij bestudeert een hoop mest ‘it's fresh' glimlacht hij. En ja hoor achter een heuvel loopt een jong van 7 maanden en 2 volwassenen. We genieten van het schouwspel. Onze tocht loopt stilaan op zijn einde maar we krijgen toch nog een hoogtepunt te zien : op een open plek zien we wel 13 giraffen staan, groot en klein. Een aantal lopen in een mooie rij achter elkaar. Een mooie afsluiter. We trekken vandaag richting zuiden en stoppen in Rehoboth om wat proviand in te slaan en bezoeken het lokale museum dat ons inzicht verschaft in het vroegere leven hier. De basters ( een groep Duitsers die zich op een romantische manier letterlijk hebben gemengd met de plaatselijke zwarte bevolking) immigreerden vanuit Zuid-Afrika naar hier en kochten een stuk land. Tot in 1990 vormden ze een eigen soort land met eigen bestuur en wetten. De conserveerster stamt rechtstreeks van hen af en met een irritante zeurende stem geeft ze ons uitleg. Ze heeft een aparte vorm van humor die alleen zij begrijpt... We trekken verder tot aan de Hardap dam, bezoeken die en horen daar dat we zelf een game drive kunnen houden. Het is wat zoeken naar de ingang en gelukkig is er iemand bereid om mee te rijden tot daar. We worden binnengelaten in het park en horen dat het een rondrit is van 40 minuten. We zien vooral oryxen, het nationale symbool van het land, maar ook impala’s en een kudu die zich verstopt tussen de struiken. De weg splitst zich en we rijden steeds verder. Er is minder spectaculair wild dan vanochtend, maar de tocht is zeker de moeite waard met mooie uitzichtpunten en wegspringende dieren. Op de splitsing van daarstraks kiezen we de andere weg, we zien een kudde zebra’s de heuvel oprennen. We rijden steeds verder en de zon begint te zakken. Ik begin stilaan in paniek te raken want je moet altijd uit een game park zijn voor zonsondergang. Zo snel als ik kan zoek ik de uitgang, want we hebben geen plan bekregen bij het binnenrijden. Verschrikt stuift het wild weg, we zien er veel meer dan toen we trager reden. 4 pelikanen vliegen sierlijk weg boven onze auto, achter de hoek naderen we snel een oryx, de schuwe dieren hebben we alleen nog maar gezien vanuit de verte. Gelukkig komen we nog net op tijd aan de gate. Nu nog een half uurtje rijden tot aan de slaapplaats voor een lekker biertje en heerlijke wildsteaks. Er zijn 2 papegaaien in het restaurant. De gastvrouw probeert één van hen te laten dansen, wat maar matig lukt. Hij zegt af en toe ‘hallo' en als Eva zegt ‘braai' dan luistert hij aandachtig. Ik probeer hem ‘knoffelhuisie’ te laten zeggen en als ik hem aanspoor om te dansen dan lukt het een beetje. Dat beest moet helemaal van slag zijn geweest toen hij mijn befaamde Padrémoves zag…. Een geslaagde dag in Namibië. Groetjes van de Leielanders! Of nee, nog niet! Ik ben jullie nog wat uitleg verschuldigd. Wat zijn knoffelhuisies? Lookteentjes. Haha, mooi woord hé. En dan is er nog de mystery guest die mee is op reis. Dat is Dut, een knuffeltje dat mama Christa heeft gemaakt voor Eva. Dut heeft een eigen instagram pagina. En je kan zijn avonturen volgen op http://www.instagram.com/dutxworld Zo, nu ben ik er echt vandoor. De douche wacht… Tot de volgende! De Leielanders!