Guilin en Xingping, het kastgebergte en de Li rivier

Ni hao!

De tijd vliegt voorbij, tijd voor een update!

Zondag : de gastvrouw heeft voor een lekker ontbijt gezorgd. We nemen hartelijk afscheid van de gastvrije familie en trekken naar de bus. De vergezichten zijn wondermooi. We kunnen regelen dat we met een vroegere bus dan voorzien terugkeren naar Guilin en halen onze achtergebleven bagage op in het hotel. We regelen de uitstap voor morgen en gaan op wandel. Het wordt donker en de Chinezen verzamelen aan de meren om een mooie zonsondergang te fotograferen. Het is genieten van het schouwspel; als de zon weg is wordt het park sprookjesachtig verlicht, evenals de bruggetjes en de bootjes die rondvaren. Kitscherig, maar wel gezellig!

Maandag : na een lekker ontbijt nemen we de bus voor een 'bamboevlottentocht' op de Li rivier. In de praktijk is het polyesterbamboe en hangt er een motor aan. We moeten aanschuiven, want deze tocht is heel populair. De wachtrijen worden langer en langer, en dan mogen we eindelijk op de bootjes. Met meer dan honderd vertrekken we tegelijk, maar het is toch genieten van het kastgebergte rondom ons. Deze bergen zijn vaak terug te vinden in China brochures. De bergen bestaan uit kalksteen en zijn naar schatting 360 miljoen jaar oud. We slapen op de aankomstplaats aan de overkant van de rivier. De hoteluitbaatster heeft ons op het hart gedrukt om niet meer dan 2 yuan te betalen voor de overzet. De ferryman vraagt ons elk 10 yuan. We weigeren te betalen, het mannetje weigert te vertrekken. Op  de lange duur raakt mijn geduld op en ik geeft hem toch de 30 yuan zodat we kunnen vertrekken. Aan de overkant kijkt Anton op maps.me en ziet dat we verkeerd zijn... Via Google translate verontschuldig ik ons en zeg dat we een ferry te vroeg hebben genomen, dat we deze een eind verderop moesten hebben. De man neemt ons gratis terug mee naar de overkant en geeft ons zelfs onze 30 yuan terug....

We rijden met een open karretje naar Xingping en nemen daar ons middagmaal. We mogen de bagage nog wat laten staan in het restaurant en we lopen door de winkelstraatjes van het dorpje. Heel gezellig allemaal, maar wel zeer warm.

We nemen nu de juiste ferry, ik betaal direct 6 yuan, en we kunnen het water over. Nog een 500 tal meter stappen en we zijn bij ons hotel. Het landschap is adembenemend! 

Er zijn hier slechts enkele huizen/hotelletjes en we eten in onze slaapplaats. Daarna maken we een avondwandeling. In het nachtelijke duister tekenen de karstrotsen zich als donkere reuzen af tegen de sterrenhemel...

We keren terug naar het hotelletje, maar het mevrouwtje heeft de poort naar de binnentuin al gesloten, en er is geen bel. Dan maar zwaaien met het lichtje van onze GSM, de flitser van de camera laten afgaan, niets helpt. Plots herinner ik me dat ik het telefoonnummer in mijn GSM heb staan en we geraken op die manier toch binnen. Nog een pintje en een rustige nacht.....

Dinsdag : de haan van de buren maakt ons wakker. We maken een mooie wandeling naar een hoogte zodat we een mooi vergezicht hebben. Het zweet loopt in onze schoenen. Wat verder is er een klein boeddhistisch tempeltje dat in een rots is uitgehouwen. Rustige, serene sfeer. Op het water proberen vissers, die nog op de traditionele manier vissen mat aalscholvers, toeristen te verleiden om mee te varen op hun bootje, tegen een vergoeding uiteraard.

We keren terug naar het hotel,  onze T-shirts zijn letterlijk kletsnat van het zweet. We rusten wat en nemen dan de ferry terug naar het stadje. Nog wat rondkuieren en dan met een Didi naar het treinstation. De temperatuurmeter geeft een buitentemperatuur aan van 40 graden.

We nemen de trein naar onze laatste Chinese stop : Guangzhou, het vroegere Kanton. Hier was het start/eindpunt van de maritieme zijderojte. Maar daarover later meer! 

Groetjes van de Leielanders en tot gauw!