Over koninklijke wijn, pauwen, een versteend trouwfeest en SKOPJE!!!

Hallo, 

jaja, we leven nog, geen paniek! 

Hier volgt het laatste deel van ons rondje Noord-Macedonië.

Zaterdag verlaten we het vrolijke stadje Prilep en vervolgen onze tocht naar de wijnstreek van Macedonië.

We houden halt bij de archeologische trots van het land : Stobi. Er staat nog 1 auto op de parking; het koppel vertrekt net. 'There's no one there' gromt de man. 'Yes' denken wij! We hebben het rijk voor ons alleen. De betaalhekjes staan open en we kunnen gewoon binnenlopen. Het complex ligt naast de snelweg, maar die is al zo verlaten als ons straatje in Wevelgem. Een ooievaar zoekt naar voedsel in het lange gras. Stobi werd gesticht in de 2e eeuw voor Chr. We bezoeken de site en genieten van de rust, we zien thermen, het theater, verschillende villa's en prachtige mozaïeken met... pauwen.

We rijden verder naar het wijnstadje Demir Kapija waar het heel rustig is. We vinden een restaurantje en zitten buiten, want de weergoden zijn ons gunstig gezind. We voelen ons precies ergens in het zuiden van Frankrijk, in 'the middle of nowhere'. Het restaurant telt buiten 3 tafeltjes, aan eentje zitten enkele dorpelingen koffie te drinken. Het ander is leeg. Het is een grote binnenkoer, helemaal gecementeerd en met hier en daar een boom. Er loopt een hond en een kat, de vogeltjes tjilpen. Complete rust en .. la douce Macédoine. Om de vleesgoden te pesten kies ik voor een lekkere forel, Hilde eet een 'slaatje'. Kostprijs 1,7 euro. Hoeveelheid: je ziet er niet over... (zie foto's)

We begeven ons naar het wijnhuis dat ook onze slaapplaats zal zijn : Winery 'Queen Maria' Eén of ander koningin heeft ooit het wijngoed gekocht en heeft er enkele dagen verbleven. Maar de naam klinkt leuk. En wie komen we daar tegen : de pauwen! En nee, niet eentje, er lopen er tientallen op het domein.  Hilde begint de pauwen te tellen die op een grasperk zitten, als ze klaar is zeg ik 'kijk eens achter jou', en daar zitten er nog 8 op de wijnmachines.  

Er is een groot restaurant en het is er heel druk. De plaatselijke Toše Proeski geeft er het beste van zichzelf. Wij maken een wandeling door de wijnvelden. 's Avonds is de zanger gelukkig verdwenen, en ook het vele volk. We genieten van een lekkere maaltijd op het wijndomein, uiteraard vergezeld van een heerlijk flesje wijn van het domein. Voor de wijnliefhebbers : de lokale druif heet Vranec.

Zondagochtend (nee, we hebben geen kater) gaan we van het zuiden naar het noorden. We maken een stop in Kuklica bij 'the stone dolls'. Erosie heeft er voor gezorgd dat de stenen op een eigenaardige manier werden gemodelleerd, precies als mensen. En dergelijke fenomenen zorgen ervoor dat er legendes ontstaan. Die gaat als volgt : Er was een man verliefd op 2 meisjes uit het dorp. Om geen enkele teleur te stellen besluit hij om met beiden te trouwen op dezelfde dag, eentje in de voormiddag en eentje in de namiddag. Toen de eerste bruid merkte dat ze bedrogen werd vervloekte ze het tweede trouwfeest en werden alle gasten versteend. En zo vinden we het bruidskoppel en alle gasten versteend terug. Een heel mooi natuurfenomeen! 

We vervolgen onze tocht naar Kriva Palanka : een bergstadje waar ook een klooster is. En daar gaan wij overnachten! We bezoeken het klooster, afgelegen van het dorp in de bergen. We zien het orthodoxe kerkje met de vele iconen en genieten van de rust van de omgeving. Op de binnenplaats van het verblijf zitten alle gasten lekker buiten onder een overdekt terras. Een mannetje is dol op de Skopsko pivo en de ene na de andere halve liter verdwijnt in zijn keelgat. We moeten eten voor 19 uur, want dan sluit de keuken. En weer kies ik voor forel... kwestie van de vleesberg onder controle te houden. Een plaatselijk Vranec wijntje maakt het geheel compleet. En dan op tijd naar bed!

Maandag gaan we stilaan richting ons einddoel : de hoofdstad Skopje. Maar eerst houden we halt bij het Stonehenge van Macedonië : Kokino. Het is in feite een observatorium uit de oudheid. Liefst 3,800 jaar geleden werd hier al astronomie bedreven. Het is zo'n 15 km ver rijden vanaf de hoofdweg om er te geraken. Op de top van een berg staat het gesteente waarin de beweging van de zon en de maan werd vastgelegd. Een mooie omgeving om te genieten van de natuur alvorens we de grootstad in duiken. 

En dan Skopje. Het is alsof we in een andere wereld belanden. Ons hotel ligt net naast de Turkse wijk en de overdekte markt. Het is er een drukte van jewelste met getoeter van auto's en massa's mensen die door mekaar lopen. Gelukkig heeft het hotel een privé parking die we na even zoeken vinden. Skopje heeft 2 delen : de oude Turkse wijk en aan de overkant van rivier de Vardar een nieuw deel. In juli1963 was hier immers een grote aardbeving en alles wat aan de overkant van het water lag werd getroffen. Als bij wonder werd de Turkse wijk gespaard. Het is een wirwar van kleine straatjes en winkeltjes. Hier zijn wel toeristen, maar het blijft gezellig.

Langs de Vardar heeft de overheid, nadat Macedonië onafhankelijk werd (in 1991), heel wat oude gebouwen uit het Joegoslavië tijdperk gesloopt en er een protserig allegaartje van monumentale gebouwen neergepoot. Naast de oude stenen brug werden verschillende nieuwe voetgangersbruggen over de Vardar aangelegd, op de ene brug staat het vol met standbeelden van oude historische figuren die de geschiedenis van het land hebben vormgegeven, op de andere brug staan standbeelden van kunstenaars, waaronder... je mag 1 keer raden : inderdaad : Toše Proeski. Er is heel wat kritiek geweest over de spilzucht van de overheid om Skopje dit nieuwe aanzicht te geven en het heeft pakken geld gekost (er staat vb een marmeren beeld met een kostprijs 1 miljoen euro), terwijl het geld beter besteed kan worden aan degelijke huisvesting. 

Het is hier heerlijk flaneren, we genieten van de drukte in de stad en bezoeken vele bezienswaardigheden : het kerkje en de geboorteplek van Moeder Theresa , het archeologisch museum, we zien de resten van het stationsgebouw dat gedeeltelijk vernield werd door de aardbeving en waarvan de klok voor altijd op 17:17 blijft staan.

Trouwens : elke ochtend om 4:15 worden we gewekt door het tiental minaretten dat tegelijkertijd oproept tot gebed... vanochtend mochten we gelukkig nog een uurtje verder slapen om dan te vertrekken naar ons landje.

En zo komen we aan het einde van een mooie en afwisselende reis. Een echte aanrader (zeker voor vleeseters ;) ) .

Dat was het weer, tot de volgende!

Groetjes van De Leielanders!